กิจกรรมศีลอภัยบาป กิจกรรมที่ 5
การผ่านศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการคืนดี
ภูมิหลัง
    การเดินผ่านมุมมองต่าง ๆ ของศีลแห่งการคืนดีจะช่วยให้เด็ก ๆ เข้าใจว่าศีลศักดิ์สิทธิ์ประการนี้มีความหมายอย่างไรสำหรับคาทอลิก สิ่งที่พวกเขากระทำและพูดจะช่วยพวกเขาให้เปิดสู่การให้อภัยของพระเจ้า

เริ่มพิธี : เรามารวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลองว่าพระเจ้าของเราทรงประทานการให้อภัยและพระเมตตา
เฉลิมฉลองพระวาจาของพระเจ้า : เราฟังเรื่องราวของการให้อภัยจากพระคัมภีร์และไตร่ตรองว่ามีสิ่งในที่เรากรพทำผิด และเราล้มเหลวในการมีชีวิตอยู่ในกฎแห่งความรักของพระเจ้าอย่างไร
พิธีใช้โทษบาป : เราภาวนาพร้อมกันเพื่ออ้อนวอนขอการให้อภัย แล้วจึงไปรับศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการคืนดีเป็นส่วนตัวจากพระสงฆ์ เราสารภาพของเรา พระสงฆ์ภาวนาบทอภัยบาป พระสงฆ์มอบ “การใช้โทษบาป” ให้เรากระทำ (การใช้โทษบาป คือการภาวนาหรือการกระทำที่เรากระทำเพื่อแสดงว่าเราเสียใจในกิจการบาปต่าง ๆ ที่เรากระทำ)
พิธีปิด : เรารับการอวยพร เดชะพระนามของพระตรีเอกภาพ เพื่ออยู่อย่างสงบสุขกับพระเจ้าและกับผู้อื่น

กิจกรรมศีลอภัยบาป กิจกรรมที่ 4
สร้อยกางเขนกระจกสี
ภูมิหลัง
    ในฐานะศิษย์ของพระเยซูคริสตเจ้า เราจะมีชีวิตอยู่ในการคืนดีและสันติ เตือนเด็ก ๆ ให้มีชีวิตอยู่ในความเชื่อในแต่ละวัน วิธีหนึ่งที่สามารถช่วยพวกเขาคือการทำกางเขนกระจกสีโดยใช้กระดาษ งานฝีมือนี้จะช่วยเด็ก ๆ ให้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ และจินตนาการของพวกเขาในการประดิษฐ์บางอย่างเพื่อนำกลับไปที่บ้าน เป็นเครื่องเตือนใจพวกเขาในการติดตามพระเยซูเจ้า

กิจกรรมศีลอภัยบาป กิจกรรมที่ 3
ดำเนินชีวิตในการให้อภัย
ภูมิหลัง
    สิ่งสำคัญคือ การให้เด็กๆ ได้มีโอกาสพูดคุยเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องการให้อภัย ให้พวกเขาทราบว่าเราต้องขอการให้อภัยจากพระเจ้าในสิ่งที่เราไม่ได้กระทำในสิ่งที่ถูกต้อง รวมทั้งสิ่งที่เราได้กระทำผิด เราต้องขอการให้อภัยจากผู้อื่นในสิ่งที่เราได้ทำร้ายเขาทั้งด้วยคำพูดและการกระทำ เราควรชดใช้ความเสียหายที่เราได้กระทำต่อผู้อื่น เราได้รับเรียกให้อภัยผู้ที่ทำร้ายเรา แม้เขาจะมิได้ขอการให้อภัยจากเรา เราไม่ควรมีความโกรธแค้น

กิจกรรมศีลอภัยบาป กิจกรรมที่ 2
สำรวจค้นเรื่องราวในพระคัมภีร์
ภูมิหลัง
    พระเยซูคริสตเจ้าทรงแสดงให้เราเห็นว่าพระเจ้าของเราเป็นพระเจ้าผู้ทรงเมตตา เราจึงควรเปลี่ยนวิถีชีวิตของเราจากความมืดมนของบาปสู่ความสว่างของพระเจ้า

กับเด็กๆ
    ให้สำรวจค้นเรื่องราวในพระคัมภีร์ที่เกี่ยวกับการให้อภัยตามหัวข้อที่ให้ไว้ข้างล่างนี้ เมื่อค้นพบแต่ละหัวข้อให้ถามคำถามตามที่ให้ไว้
    ผู้สร้างสันติย่อมเป็นสุข : มัทธิว 5 : 9
         ท่านเป็นผู้สร้างสันติเพื่อ
    จงกลับใจและเชื่อ : มาระโก 1 : 14-15
         การกลับใจหมายความว่าอย่างไร

ชีวิตนิรันดร
ยอห์น 5:17-30
    พระเยซูตรัสว่า  “ผู้ที่ฟังวาจาของเรา  และมีความเชื่อในพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา  ก็ย่อมมีชีวิตนิรันดร”  ยอห์นใช้คำว่าความเชื่อและชีวิตนิรันดรหลายครั้ง  นอกจากนี้  ยอห์นยังเน้นว่าความเชื่อนั่นเองคือชีวิตนิรันดร  หมายความว่า ชีวิตนิรันดรและความเชื่อเป็นสิ่งที่มาด้วยกัน  ทันทีที่เราเชื่อเราก็ได้รับชีวิตนิรันดร  ความรอดไม่มีเงื่อนไข  เพราะว่าเมื่อไรที่มนุษย์เชื่อในพระเจ้าและชีวิตนิรันดร  เมื่อนั้นเราก็ได้รับความรอด

หน้าที่ของครูคำสอน
1.    ครูต้องสร้างอุดมคติอันถูกต้องให้แก่ผู้เรียน “ท่านจงเป็นคนดีอย่างสมบูรณ์ ดังที่พระบิดาเจ้าสวรรค์ของท่านทรงความดีอย่างสมบูรณ์เถิด”(มธ.5:48)
2.    ครูต้องสร้างผู้เรียนให้ศรัทธาต่อพระเจ้า “ท่านคิดอย่างไรเกี่ยวกับพระคริสตเจ้า...”(มธ.22:42) “เจ้ารักเราไหม”(ยน.21:15)
3.    ครูต้องนำผู้เรียนให้กลับมาหาพระเจ้า “จงแสวงหาน้ำพระทัย...”(มธ.6:33)
4.    ครูต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อื่น “จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง” (มก.12:31) เรื่องการช่วยเหลือคนอื่น การให้อาหารให้น้ำให้ที่พัก ฯลฯ (มธ.25:35-36
5.    ครูต้องเผชิญปัญหาชีวิต ตัวอย่างคำสอนเรื่องความสุขแท้ เรื่องนิโคเดมัส หญิงที่บ่อน้ำ เรื่องแบ่งสมบัติ
6.    ครูต้องทำให้อุปนิสัยของผู้เรียนพัฒนาเต็มที่ “จนกว่าเราทุกคนจะบรรลุถึงความเป็นหนึ่งเดียวกัน...เป็นผู้ใหญ่เต็มที่ตามมาตราฐานความสมบูรณ์ของพระคริสตเจ้า”(อฟ.4:13) เรื่องเมล็ดข้าวต้องโตใน มก.4:28 เรื่องให้เปโตรเลี้ยงแกะให้เติบโตใน ยน.21:15-17
7.    ครูต้องอบรมผู้เรียนให้เป็นคนที่รับใช้พระเจ้า “จงตามเรามาเถิด เราจะทำให้ท่านเป็นชาวประมงหามนุษย์”(มก.1:17)

ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการคืนดี
ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการให้อภัย
    ศีลศแห่งการคืนดีคือศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการให้อภัยและความเมตตา พระเจ้าของเราเป็นพระเจ้าแห่งความรักและความเมตตา เราทราบว่าพระเจ้าจะทรงให้อภัยพวกเขา นี่คือพระเจ้าที่พระเยซูเจ้าทรงแสดงให้เราเห็นโดยทางพระวาจาและการปฏิบัติของพระองค์ ศีลศักดิ์สิทธิ์ประการนี้เป็นเครื่องหมายแห่งความหวังของเรา เพราะเราทราบว่าเราสามารถเริ่มใหม่ได้
    ศีลแห่งการคืนดีที่เราคาทอลิกเฉลิมฉลองเป็นโอกาสให้เรากลับไปดูชีวิตของเรา และเรากำลังจะไปไหน เราต้องหันหนีจากบาปของการเห็นแก่ตัวและหันหน้าเข้าสู่ความสว่างของพระคริสตเจ้า บาปมิใช่แค่เพียงการกระทำบางอย่างที่ผิด แต่ยังเป็นการละเลยการกระทำบางอย่างที่ทำให้แตกต่างจากชีวิตของผู้อื่น โดยทางศีลแห่งการคืนดีนี้ พระคริสตเจ้ายังคงให้อภัยบาปของเราดังเช่นที่พระองค์ทรงให้อภัยประชาชนในสมัยของพระองค์

ความเชื่อของอับราฮัม
ปฐมกาล 17:3-9
    พระคัมภีร์บอกเราว่า  อับราฮัมเป็นบิดาของความเชื่อ  ชีวิตของอับราฮัมช่วยเราให้เข้าใจได้ว่าความเชื่อเป็นอย่างไร  เมื่อพระเจ้าทรงเรียกอับราฮัมให้ออกจากบ้านเถิด  อับราฮัมไม่รู้เลยว่าพระเจ้าจะทรงนำท่านไปที่ไหน  เวลานั้นท่านดูเหมือนเดินอยู่ในความมืด  ถ้าถามว่า  ความเชื่อคืออะไร  ตรงนี้เองคือคำตอบ  ความเชื่อคือความไว้ใจในการทรงนำของพระเจ้า  เดินไปตามทางที่พระองค์ทรงนำแม้จะมองไม่เห็นอะไรเลย
    ความเชื่อไม่ใช่การยอมรับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  ความเชื่อต่างจากความรู้  เรารู้ว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกทุกวัน  เรารู้ว่าโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์  สมมุติว่าใครสักคนหนึ่งบอกเราว่า  เขากำลังมีปัญหา  ต้องการความช่วยเหลือจากเรา  อยากให้เราไปพบเขา  เราไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร  ถ้าเราไปพบเขาเพราะเชื่อว่าพระเจ้าทรงนำเราและเราทูลฝากทุกสิ่งไว้ในพระทัยพระเจ้า  นี่คือความเชื่อ  การตัดสินใจทำหรือไม่ทำตรงนี้ต้องอาศัยความเชื่อ  ไม่ใช่ความรู้

ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ
ยอห์น 8:31-24
    พระเยซูตรัสว่า  “ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ”  และตรัสอีกด้วยว่า  “ทุกคนที่ทำบาปก็เป็นทาสของบาป”  เป็นความจริงที่ว่าเราทั้งหลายเป็นทาสของหลายสิ่งหลายอย่างและไม่มีอิสรภาพที่แท้จริง
    เรามีคำว่า  “รูปเคารพ”  รูปเคารพคืออะไร  สิ่งที่ไม่ใช่พระเจ้าแท้จริง  แต่เราให้ความสำคัญและเห็นว่ามีคุณค่าเหลือเกิน นั่นแหละคือ  “รูปเคารพ”  ถ้าเราเห็นว่าเงิน  มีคุณค่ามาก  และเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในโลกนี้  เราก็กำลังเห็นว่า  เงินเป็นรูปเคารพ  เช่นเดียวกัน ถ้าเราเห็นว่าเกียติยศหรืออำนาจเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในโลกนี้  เราก็กำลังทำให้ให้เกียติยศและอำนาจเป็นรูปเคารพ  บางทีเราเองก็เป็นทาสของเงิน  เกียติยศ  อำนาจ และเราสักการบูชาสิ่งเหล่านั้นโดยไม่รู้ตัว

เงยหน้าดูพระเยซูเจ้า
กันดารวิถี 21:4-9
    “โมเสสจึงทำงูทองสัมฤทธิ์ขึ้นติดไว้ที่เสา  ผู้ที่ถูกงูกัดและมองดูงูทองสัมฤทธิ์นั้นก็รอดชีวิต”  พระคัมภีร์ตอนนี้ทำให้เราเข้าใจได้ว่า  เราเองก็จะได้รับความรอดเหมือนกันหากเราเงยหน้ามองดูพระเยซูเจ้าบนกางเขน บาดแผลที่ปรากฏบนพระกายพระเยซูจะรักษาบาดแผลภายในจิตใจมนุษย์เรา  เพราะฉะนั้นสำหรับเราบาดแผลบนพระกายของพระเยซูเจ้าจึงเป็นบาดแผลศักดิ์สิทธิ์  ไม่ใช่บาดแผลที่สำแดงถึงการทรยศของมนุษย์เรา
    ไม่ว่าบาปของเราจะมากมายหนักหนาแค่ไหน  เราต้องเงยหน้ามองดูพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน  ตามธรรมดาเมื่อเราอ่อนแรง อ่อนกำลังหรือเศร้าโศก เราจะก้มหน้า  คอตก  แต่พระเยซูตรัสว่า  “เมื่อเหตุการณ์ทั้งปวงนี้เริ่มเกิดขึ้น  ท่านทั้งหลายจงยืนตรงเงยหน้าขึ้นเถิด  เพราะในไม่ช้าท่านจะได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระแล้ว”  (ลก.21:28)  ธรรมชาติของเรา เมื่อเราอยู่เฉยๆ  ศีรษะของเราจะก้มลงทีละน้อยๆ  โดยไม่รู้สึกตัว  และคอของเราก็จะตกลงไปเรื่อยๆ  เหมือนกับเราตกเป็นทาสของบาปโดยไม่รู้ตัว  ดังนั้นเราจึงต้องมีสติตั้งมั่นว่าจะเงยหน้าดูพระเยซู  มองดูสิ่งต่างๆ  ด้วยสายตาที่เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์  การเงยหน้าขึ้นมองดูพระเยซูทำให้เรารู้ว่า  คำสอนของพระองค์คือการมุ่งหน้าไปสู่วันพรุ่งนี้  ไปสู่อนาคต  ไม่ใช่มองอยู่ที่เดิมหรือที่ผ่านมา

อนุญาตให้ทำการทดลองเมื่อมนุษย์มีชีวิตอยู่หรือ
การทำการทดลองทางวิทยาศาสตร์ ทางจิตวิทยา และทางการแพทย์กับมนุษย์ที่มีชีวิตนั้นทำได้เฉพาะเมื่อเกิดผลลัพธ์ที่สามารถคาดหวังว่ามีความสำคัญต่อความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์ มิฉะนั้นไม่สามารถรับได้ อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างต้องเกิดขึ้นด้วยความยินยอมอย่างอิสระและทราบเรื่องในข้อกังขา (2292-2295)

ทำไมพระบัญญัติประการที่ 5 จึงปกป้องความสมบูรณ์ทางกายภาพและจิตวิญญาณของการเป็นมนุษย์ด้วยเช่นกัน
    สิทธิในการมีชีวิตและศักดิ์ศรีของมนุษย์เป็นรูปแบบของเอกภาพ เพราะทั้งสองอย่างนี้แยกออกจากกันไม่ได้ จึงเป็นไปได้ที่จะนำบุคคลหนึ่งไปสู่ความตายฝ่ายจิตด้วย (2284-2287,2326)

ทำไมการทำแท้งเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ ไม่ว่าในระยะใดของการพัฒนาของตัวอ่อน
พระเจ้าเป็นผู้ประทานชีวิตให้มนุษย์ ชีวิตจึงเป็นสมบัติของพระเจ้า ชีวิตศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่ในขณะของการมีอยู่และไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของมนุษย์ใด “ก่อนที่เราปั้นท่านในครรภ์มารดา เรารู้จักท่านแล้ว ก่อนที่ท่านจะเกิด เราก็แยกท่านเป็นของเราแล้ว” (ยรม. 1: 5) (2270-2274 ,2322)

พระบัญญัติประการห้าห้ามการทำร้ายชีวิตมนุษย์ประเภทใด
การฆ่าคนและการกระทำที่เป็นการสมรู้ร่วมคิดในการฆ่าคนเป็นสิ่งต้องห้าม การฆ่าพลเรื่อนที่ปราศจากอาวุธในสงคราม เป็นสิ่งที่ต้องห้าม การทำแท้งของความเป็นมนุษย์ตั้งแต่ในขณะที่อยู่ในภาวะตั้งครรภ์ เป็นสิ่งต้องห้าม การฆ่าตัวตาย การทำให้ตนเองพิการ และพฤติกรรมที่ทำลายตัวเอง เป็นสิ่งต้องห้าม การุณยฆาตกรรมคือการฆ่าคนพิการ คนเจ็บป่วย และผู้ใกล้ตาย เป็นสิ่งต้องห้ามด้วยเช่นกัน (2268-2283,2322-2325)