ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ สำหรับท้องฟ้าสีครามในยามเช้า
ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ สำหรับแสงอาทิตย์สีทองในวันนี้ 
ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ สำหรับร่มเงาในยามเย็น 
ขอบพระคุณพระองค์ พระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ สำหรับการดูแลของพระองค์ในวันที่ลูกมีความวุ่นวายในชีวิต  

บัดนี้ ลูกกำลังจะนอนพักผ่อน
ลูกภาวนาต่อพระองค์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทรงดูแลรักษาลูกๆ ของพระองค์
โปรดให้ความรักของพระองค์คุ้มครองลูกตลอดคืนนี้
และปลุกให้ลูกตื่นขึ้นมาในแสงสว่างแห่งเช้าวันใหม่ที่สดใสด้วยเทอญ  

ความรัก
    ความรักเป็นผลจากความเชื่ออันจริงใจซึ่งบังเกิดขึ้นในจิตใจของผู้เชื่อในเรื่องดังกล่าว เปาโลบอกไว้อย่างชัดเจนว่า “เรื่องสำคัญก็คือมีความเชื่อที่แสดงออกเป็นการกระทำอาศัยความรัก” (กาลาเทีย 5:6) และ “ความรักซึ่งเกิดจากความเชื่อแท้จริง” ( 1 ทิโมธี 1:5 ) อย่างนี้แหละคือความรัก แต่เราไม่สามรถหาถ้อยคำมาพูดอธิบายความรักให้สมบูรณ์แบบได้ ดังนั้นถ้ามีใครถามว่า “ความรักคืออะไร” คำตอบจึงควรจะเป็นอย่างนี้ว่า “จงมองดูพระเยซู จงมองดูชีวิตและความตายของพระเยซู สิ่งที่เราเห็นจากพระเยซู นั่นแหละคือความรัก” ความรักแท้จริง คือการมีใจเป็นหนึ่งเดียวกับพระทัยของพระเจ้าผู้ทรงรักโดยไม่มีขอบเขตจำกัด พระคัมภีร์บอกเราว่า “ถ้าพระเจ้าทรงรักเราเช่นนี้ เราก็ควรจะรักกันด้วย” (1ยอห์น 4:11) ความรักคือการแสดงออกด้วยความจริงใจ ด้วยการปฏิบัติ ไม่ใช่ด้วยคำพูดแต่อย่างเดียว คนที่มีความรักแท้จะยอมเสียสละตนเองเพื่อคนอื่นได้แต่โดยดี ความรักอย่างที่พระเยซูทรงสั่งสอนเป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ แม้แต่กับคนที่เป็นศัตรู คนที่มีความรักแท้จะยอมเสียสละตนเองเพื่อคนอื่นได้แต่โดยดี คนที่มีความรักเช่นนี้แม้ถูกทรมานก็ยังคงรักผู้ที่ทรมานตน ไม่เกลียดชังเขาแต่สวดภาวนาและพยายามทุกวิถีทางให้ศัตรูได้เริ่มต้นชีวิตใหม่

ความเชื่อ
    ความเชื่อของชาวคริสต์คือความสัมพันธ์ศรัทธาไว้วางใจในพระเจ้า “พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์เชื่อพระองค์ ข้าพระองค์ขอมอบทั้งสิ้นที่พระองค์ประทานแก่ข้าพระองค์ ข้าพระองค์ขอฝากชีวิตไว้กับพระวาจาของพระองค์ไม่ว่าจะในยามทุกข์หรือยามสุข” ดังนี้แหละคือท่าทีที่เป็นพื้นฐานของผู้เชื่อในพระเจ้า พระคัมภีร์บอกเราว่า “เรารู้และเชื่อในความรักที่พระเจ้าทรงมีต่อเรา พระเจ้าทรงเป็นความรัก” (1ยอห์น 4:16)
    พระเจ้าทรงสอนเราด้วยพระองค์เองถึงเรื่องชีวิต ความตาย และการกลับคืนชีพของพระเยซูว่า “จงเชื่อว่า เราอยู่กับท่านทั้งหลาย สำหรับเรา ถ้าท่านทั้งหลายเสี่ยงชีวิตเพื่อเรา การนี้จะไม่เป็นที่ว่างเปล่าเลย เราเป็นความรักนิรันดร” ผู้ที่สนองตอบว่า “พระเจ้าข้า ข้าพระองค์เชื่ออย่างนั้น” นั่นแหละคือผู้มีความเชื่อแท้จริง และเขาจะยึดมั่นในความเชื่อต่อพระเจ้าเช่นนี้ นับแต่วันเริ่มแรกไปจนตลอดชีวิต แม้เวลาตายก็จะมอบชีวิตไว้ในพระหัตถ์ของพระเจ้า ท่าทีเช่นนี้ คือท่าทีของลูกที่เชื่อมั่นในความรักของพ่อแม่โดยไม่สงสัยหรือหวาดระแวง เพราะฉะนั้นพระเยซูจึงตรัสว่า “ผู้ใดไม่รับอาณาจักรของพระเจ้าอย่างเด็กเล็กๆ เขาจะไม่เข้าสู่อาณาจักรนั้นเลย” (มาระโก 10:15)

พระเยซูทรงมีชีวิตอยู่ท่ามกลางเรา
    พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์และทรงกลับคืนชีพและทรงส่งพระจิตให้แก่เราเพื่อจะรวบรวมบุตรทั้งหลายของพระเจ้าที่กระจัดกระจายไปนั้นให้เข้าเป็นเป็นพวกเดียวกัน (ยอห์น 11:52) และพระเยซูผู้ทรงกลับคืนชีพทรงสั่งไว้กับอัครสาวกอย่างนี้ว่า “ท่านทั้งหลายจงไปสั่งสอนนานาชาติ ให้มาเป็นศิษย์ของเรา...เราอยู่กับท่านทุกวันตลอดไปตราบจนสิ้นพิภพ” (มัทธิว 28:19,20) ในการเลี้ยงอาหารค่ำครั้งสุดท้าย พระเยซูทรงสวดภาวนาเพื่อการนี้ว่า “ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนามิใช่สำหรับคนเหล่านี้เท่านั้น แต่สำหรับผู้ที่จะเชื่อในข้าพเจ้าผ่านทางวาจาของเขาด้วย ข้าแต่พระบิดา ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนาเพื่อให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกันเช่นเดียวกับพระองค์ทรงอยู่ในข้าพเจ้า และข้าพเจ้าอยู่ในพระองค์ เพื่อให้เขาทั้งหลายอยู่ในพระองค์และในข้าพเจ้า โลกจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา พระสิริรุ่งโรจน์ที่พระองค์ประทานให้ข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้าได้ให้กับเขา เพื่อให้เขาเป็นหนึ่งเดียวกัน ข้าพเจ้าอยู่ในเขาและพระองค์ทรงอยู่ในข้าพเจ้า เพื่อเขาจะได้เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์และข้าพเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกัน ข้าพเจ้าอยู่ในเขาและพระองค์ทรงอยู่ในข้าพเจ้า เพื่อเขาจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันโดยสมบูรณ์ โลกจะได้รู้ว่าพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา และพระองค์ทรงรักเขาเช่นเดียวกับที่ทรงรักข้าพเจ้า” (ยอห์น 17:20-23)

พระเจ้าทรงอวยพรเราทุกคน 
ขอให้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรท่าน
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดูแลรักษาท่าน
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีพระทัยดีต่อท่าน
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเมตตากรุณาต่อท่าน
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรมายังท่านด้วยความโปรดปราน
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประทานสันติสุขแก่ท่าน 
(เทียบ กดว. 6) 

พระเจ้าทรงปลอบโยนเรา
ข้าแต่พระเจ้า พระองค์มิได้ทรงสร้างเรามาเพื่อความมืด แต่เพื่อความสว่าง
พระองค์มิได้ทรงสร้างเรามาเพื่อความเศร้าโศก แต่เพื่อความชื่นชมยินดี
พระองค์มิได้ทรงสร้างเรามาเพื่อความตาย แต่เพื่อมีชีวิต
ดังนั้น ขอทรงนำเราทุกคนให้ได้ชื่นชมพระพักตร์ของพระองค์ด้วยเทอญ   

ข้าแต่พระเยซูเจ้า องค์แห่งสันติ พระองค์ทรงหยิบขนมปังและปลา แจกจ่ายแก่ผู้คนเป็นอันมาก
ลูกขอถวายของขวัญเล็กน้อยแห่งการไม่ทะเลาะเบาะแว้งและการไม่ใช้กำลังเข้าหากัน ให้เป็นของขวัญแด่พระองค์ในวันนี้
ขอทรงโปรดทวีความตั้งใจเช่นนี้ในท่ามกลางนานาชาติทั่วโลก เพื่อประชาชาติทั้งหลายจะได้ละทิ้งการทำสงครามและหันมาอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข 
Sophie Piper

ข้าแต่พระเจ้า พวกลูกคือผู้แปลกหน้าของโลกนี้
พวกลูกทุกคนได้ท่องเที่ยวไปในแผ่นดินของพระองค์ 
ดังนั้น ขอโปรดให้เราไม่กระทำกับผู้ใดดังเช่นคนแปลกหน้าหรือบุคคลภายนอก
แต่โปรดให้เรากระทำต่อเขาดังเพื่อนมนุษย์ที่ถูกสร้างมาตามภาพลักษณ์ของพระองค์ด้วยเทอญ  
พระเจ้าผู้เป็นที่รัก ขอทรงดูแลมิตรภาพของเรา
โปรดประทานความกล้าหาญแก่เรา เพื่อเราจะสามารถให้กำลังใจแก่กันและกัน
โปรดดลใจเรา เพื่อเราจะสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้แก่กันและกัน
โปรดประทานพละกำลังแก่เรา เพื่อเราจะได้เสริมพลังให้แก่กันและกัน
โปรดให้เราอยู่ในความทรงจำของพระองค์ เพื่อเราจะสามารถจำซึ่งกันและกันได้ 
Sophie Piper 

พระเจ้าทรงพระพลานุภาพยิ่งใหญ่กว่าอำนาจทั้งปวงในโลกนี้
แม้แต่กระแสลมที่พัดมา ซึ่งอาจทำให้ต้นไม้ล้มลง
แม้แต่สายฝนที่ตกลงมา ซึ่งอาจทำให้เกิดน้ำท่วม
หรือแม้แต่แผ่นดินไหวที่สั่นสะเทือน ซึ่งทำให้เนินเขาพังทลายลงมาได้
แต่ถึงกระนั้น ความรักของพระเจ้าก็ไม่มีที่สิ้นสุด 
(เทียบ อสย. 53) 

บาปกรรม

มนุษยชาติมิใช่จะประกอบขึ้นด้วยปัจเจกบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน
ตรงกันข้าม มนุษยชาติเป็นประชาคมหนึ่งเดียว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่บุคคลใดบุคคลหนึ่งกระทำ ย่อมส่งผลดีชั่วแก่คนอื่นๆในสังคม
นับแต่ปฐมกาล มนุษยชาติได้หันหลังให้กับพระเจ้า
พวกเขาไม่หยุดที่จะกระทำตามใจปรารถนาของตน ซึ่งขัดต่อน้ำพระทัยของพระเจ้า
เพราะได้หันหลังให้กับพระเจ้านับแต่กำเนิด มนุษย์จึงประพฤติตนคล้ายไม่รู้จักพระองค์
และไม่รู้จักสิ่งที่พระองค์ทรงรัก เราเรียกสภาพของมนุษยชาติเช่นนี้ว่า “บาปกำเนิด”
ถึงเราจะไม่ได้เป็นผู้สร้างบาปกำเนิด แต่เราก็ได้รับผลร้ายจากมัน เราจึงมีแนวโน้มที่จะทำผิดบาป

ความชั่วร้ายและปีศาจ

เมื่อพระเจ้าทรงสร้างโลก พระองค์ทรงกระทำทุกสิ่งในโลกอย่างดี
“พระเจ้าทรงเห็นว่าดี” (ปฐก 1:10)
พืชและสัตว์น่ากิน น่าชม และมนุษย์ทั้งชายและหญิงตามภาพลักษณ์ของพระเจ้าก็ดีมาก
แต่ซาตานผู้เป็นศัตรูของพระเจ้าและมนุษย์ได้ปรากฏตัว
“มารปีศาจเป็นฆาตกรมาตั้งแต่เริ่มแรก เป็นผู้พูดเท็จ และเป็นบิดาของการพูดเท็จ”
(เทียบ ยน 8:44)
ถึงแม้พระเจ้าทรงสร้างมารปีศาจเป็นเทวดาที่ดีเลิศ มีปัญญาและเสรีภาพที่ดีกว่าเทวดาองค์อื่นๆ มารปีศาจก็ใช้สติปัญญาและเสรีภาพอย่างจองหองขบถต่อพระเจ้า ไม่ยอมรับใช้พระเจ้า มารร้ายยืนยันว่าเป็นเจ้านายแห่งโลกในเวลาที่สิ่งสร้างเป็นขบถเท่านั้น
และมารร้ายได้ล่อลวงสิ่งสร้างอื่นๆให้ขบถต่อพระเจ้า นักบุญยอห์นเขียนไว้ว่า
“โลกทั้งหมดอยู่ใต้อำนาจของมารร้าย” (1 ยน 5:19) มารร้ายจองหองถึงขนาดพยายามล่อลวงพระเยซูเจ้าให้ขบถต่อพระบิดาและกราบนมัสการตน (เทียบ มธ 4:9)
“แต่เรารู้ว่าทุกคนที่เกิดจากพระเจ้าย่อมไม่ทำบาป เพราะพระผู้ทรงบังเกิดจากพระเจ้าทรงเฝ้ารักษาเขาไว้ และมารไม่อาจแตะต้องเขาได้” (1 ยน 5:18)

ความทุกข์

เมื่อพระเจ้าทรงแบ่งปันชีวิตของพระองค์แก่บรรดาสรรพสิ่งสร้าง เทวดา โลก และมนุษย์
พระองค์ทรงให้เทวดาและมนุษย์มีเสรีภาพที่จะรับหรือปฏิเสธความสัมพันธ์กับพระองค์
และกับสรรพสิ่งสร้าง
ดังนั้นความทุกข์คือการปฏิเสธของมนุษย์ที่จะมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า และกับสรรพสิ่งสร้าง เราจะเห็นตัวอย่างของความทุกข์ได้อย่างชัดเจนเมื่อเทวดาหรือมนุษย์ปฏิเสธที่จะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า เหตุว่าพระประสงค์ของพระเจ้านั้นล้วนเป็นสิ่งที่ดี ที่ชอบ
เมื่อมนุษย์และเทวดาเลือกใช้เสรีภาพที่จะปฏิบัติแต่สิ่งที่ตนปรารถนา พวกเขาเลือกที่จะอยู่อย่างเอกเทศ ไม่มีการแบ่งปันซึ่งกันและกัน

มีบางคนที่คิดว่า เรามีชีวิตตามแต่พระจะลิขิตให้เป็นไป
ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่
พระเจ้าทรงมีแผนการที่เกิดจากความรักสำหรับมนุษย์ทุกคน
เราต่างล้วนมีส่วนอยู่ในแผนการของพระองค์
แต่ทั้งนี้ย่อมขึ้นอยู่กับธรรมชาติความเป็นมนุษย์และการใช้เสรีภาพของเรา
“พระองค์ประทานอาหารแก่เขาทั้งหลายตามเวลา” (สดด 145:15)
พระเจ้าทรงรับใช้ทั้งคนดีและคนชั่ว
“พระองค์โปรดให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นเหนือคนดีและคนชั่ว โปรดให้ฝนตกเหนือคนชอบธรรมและคนอธรรม” (มธ 5:45)
ยิ่งกว่านั้นพระเจ้าทรงไถ่กู้มนุษยชาติด้วยการยอมรับสภาพที่ถูกชาวยิวและชาวโรมันปฏิเสธพระองค์ ทรงยอมรับกระทั่งความตายบนไม้กางเขน เราอาจเปรียบพระองค์ได้กับโยเซฟ ผู้ที่ถูกพวกพี่ๆขาย ถูกภรรยาของโบธิฟาร์ใส่ความให้ถูกจองจำ ต่อมาได้กลายเป็นผู้ช่วยชาวอียิปต์และพวกพี่ๆของตนให้รอดตาย

หญิงชราคนหนึ่งตกเป็นผู้ต้องหา
คดีลักขโมยขนมปังหนึ่งก้อน

หญิงชรามีท่าทีเศร้าหมอง
และภายใต้ความเศร้านั้น
ก็มีความละอายแก่ใจอยู่ด้วย

ผู้พิพากษา ถามหญิงชราว่า “คุณขโมยขนมปังไปจริงหรือ”

หญิงชราก้มหัวตอบอย่างหดหู่ “ฉันขโมยขนมปังจริงๆ ค่ะท่าน”

ผู้พิพากษาถามต่อว่า “เพราะเหตุใดคุณจึงต้องขโมยขนมปัง
คุณไม่มีอะไรจะกินหรือ”

พระตรีเอกานุภาพ
    พระธรรมล้ำลึกเรื่องตรีเอกานุภาพนี้นำเราให้เข้าใจลึกซึ้งเรื่องพระเจ้ายิ่งขึ้น พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าหนึ่งเดียวแน่นอน แต่พระองค์ไม่ทรงอยู่ตามลำพังพระองค์เดียว ความรักและความสัมพันธ์นิรันดรระหว่างพระเจ้ากับพระบุตร คือชีวิตของพระองค์ พระบิดาทรงให้กำเนิดพระบุตรโดยให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของพระองค์แก่พระบุตร พระบุตรสนองตอบความรักของพระบิดาด้วยการคืนทั้งสิ้นแก่พระองค์ พระจิตเจ้า คือผลของความรักและความสนิทสัมพันธ์ที่พระบิดาและพระบุตรมีต่อกัน

ความตายและการกลับคืนชีพของพระเยซูช่วยให้เราไปสู่ความรอดพ้น
    ชาวคริสต์ที่ได้รับแสงสว่างจากพระจิตเจ้าในยุคแรก ต่างก็เชื่อเช่นนี้ พระจิตเจ้าทำให้เขาเข้าใจถึงการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูในอีกแง่มุมหนึ่ง กล่าวคือการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการเผยให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความรักนิรันดรของพระเจ้า “พระเจ้าทรงรักโลก จนได้ทรงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์” (ยอห์น 3:16) “พระองค์มิได้ทรงหวงพระบุตรของพระองค์ แต่ได้ทรงมอบพระบุตรเพื่อเราทุกคน” (โรม 8:32) ทรงทำอย่างนี้ “ขณะที่เรายังเป็นคนบาป” (โรม 5:8) พลังความมืดโจมตีพระเยซูมากมายหลายทางพร้อม ๆ กัน มันพยายามดับไฟแห่งความรักที่ลุกโชติช่วงในจิตใจของพระองค์ บาปทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นความโอหังเห็นแก่ตัวของผู้มีอำนาจปกครองเยรูซาเล็ม ความเย็นชาของปิลาต การทรยศของยูดาส การหลบหนีของบรรดาศิษย์ ความโหดร้ายของพวกทหารเหล่านี้ ล้วนเป็นสิ่งที่ทำร้ายพระเยซูทั้งใจและกาย และตรงนี้เอง ที่ความรักของพระเยซูได้กระทำให้บาปทั้งหลายเปลี่ยนไป บาปช่วยเราให้เข้าใจในความรักอันยิ่งใหญ่ ไม่มีขอบเขตจำกัด รักจนสามารถอภัยให้ได้จนหมดสิ้น ด้วยความรักเช่นนี้แหละที่ทำให้พระเยซูทรงสวดภาวนาให้ผู้ที่กำลังจะฆ่าพระองค์และทรงยอมให้เขาฆ่าพระองค์ นี่คือพระลักษณะของพระเจ้าพระบิดาที่ทรงสำแดงต่อโลกทรงสะท้อนภาพความเมตตาอันไม่มีขีดจำกัด รักจนสามารถอภัยให้ได้จนหมดสิ้น ด้วยความรักเช่นนี้แหละที่ทำให้พระเยซูทรงสวดภาวนาให้ผู้ที่กำลังจะฆ่าพระองค์และทรงยอมให้เขาฆ่าพระองค์ นี่คือพระลักษณะของพระเจ้าพระบิดาที่ทรงสำแดงต่อโลก ทรงสะท้อนภาพความเมตตาอันไม่มีขีดจำกัดของพระบิดาให้โลกนี้มองเห็น