God is Love...

วันเสาร์ สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 6:16-21)  

เมื่อถึงเวลาเย็น บรรดาศิษย์ต่างลงไปยังทะเลสาบ และลงเรือข้ามฟากไปทางเมืองคาเปอรนาอุม ขณะนั้นมืดแล้ว พระเยซูเจ้าก็ยังไม่เสด็จมากับเขา ทะเลปั่นป่วนเพราะลมพัดจัด บรรดาศิษย์กรรเชียงเรือไปได้ราวสี่หรือห้ากิโลเมตร เห็นพระเยซูเจ้าทรงพระดำเนินบนทะเล เข้ามาใกล้เรือ ก็ตกใจกลัว แต่พระองค์ตรัสแก่เขาว่า “เราเอง อย่ากลัวเลย” บรรดาศิษย์รับพระองค์ลงเรือด้วยความเต็มใจ ทันใดนั้นเรือก็ถึงฝั่งที่เขามุ่งจะไป

ยน 6:16-21 เรื่องราวนี้เผยให้เห็นว่า ในขณะที่บรรดาศิษย์มีความเชื่อในพระคริสตเจ้า ความเชื่อของพวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากพระจิตเจ้าเพื่อจะบรรลุถึงวุฒิภาวะขั้นสมบูรณ์ การเดินทางข้ามทะเลที่มีพายุนี้ทำให้นึกถึงเหตุการณ์อพยพเมื่อโมเสสนำชาวอิสราเอลผ่านทะเลแดง เหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นในเชิงเปรียบเทียบว่าพระศาสนจักรที่กำลังจาริกอยู่ในประวัติศาสตร์นี้ต้องต่อสู้กับพายุที่รุนแรงของการถูกเบียดเบียนและความบาป เพราะพระคริสตเจ้าทรงอยู่ฝ่ายเราเสมอ ความกลัวจึงไม่สามารถเอาชนะเราได้เมื่อต้องเผชิญกับความยากลำบาก

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

17 เมษายน

“จงระวังอย่าให้มีผู้ใดขาดพระหรรษทานของพระเจ้า และอย่าให้มีรากแห่งความขมขื่นใดๆ งอกขึ้นมาก่อความวุ่นวายซึ่งอาจจะเป็นพิษแก่คนจำนวนมาก” (ฮบ 12:15)

หนทางแห่งสันติภาพคือการดำเนินชีวิตในพระหรรษทาน      

บทไตร่ตรอง

เราแต่ละคนมีบทบาทหน้าที่หนึ่งเดียวในการสร้างเสริมหมู่คณะให้อยู่บนหลักเกณฑ์ของความยุติธรรมและสันติ ดังนั้นวิธีการที่เราพูดหรือกระทำมีความสำคัญเช่นเดียวกับประเด็นที่เราพูดและกระทำ       

ไม่ว่าความพยายามใดๆ ที่มากหรือน้อยเกินไป       

วันทามารีย์

“วันทามารีย์” เป็นคำกล่าวที่ทูตสวรรค์กาเบรียลทักทายพระนางมารีย์ในตอนแจ้งสาร คำว่า วันทา เป็นคำทักทายที่แสดงถึงความเคารพ บทวันทามารีย์เป็นบทภาวนาที่เริ่มต้นด้วยคำทักทายของทูตสวรรค์กาเบรียล

นักบุญโยเซฟ ผู้นำครอบครัวศักดิ์สิทธิ์

พระเจ้าทรงเลือกให้โยเซฟเป็นผู้นำครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ พระบิดาทรงทราบว่าโยเซฟคือผู้ศักดิ์สิทธิ์ พระเจ้าได้ทรงอวยพรท่านนานาประการเพื่อที่จะเป็นสามีที่รักมารีย์และเป็นบิดาที่คอยดูแลพระเยซู ความสามารถที่ดีของท่านหลายๆอย่าง จะช่วยให้ท่านทำหน้าที่ที่สำคัญของการเป็นผู้นำครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ได้ 

แรกเริ่มนั้นโยเซฟเป็นบุรุษแห่งความเชื่อ ท่านเชื่อในพระเจ้าและแผนการของพระองค์สำหรับครอบครัวเล็กๆ ของท่าน และแผนการที่ยิ่งใหญ่กว่าสำหรับครอบครัวของพระเจ้าทั้งหมด ท่านและมารีย์ได้แสดงออกถึงความเชื่อของพวกท่านด้วยการเชื่อฟังพระเจ้าแม้ว่าจะต้องเผชิญกับความยากลำบากก็ตาม  พวกท่านได้แบ่งปันความเชื่อให้กับบุตรชายโดยการเคารพและปฏิบัติตามธรรมประเพณี

วันศุกร์ สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 6:1-15)  

หลังจากนั้น พระเยซูเจ้าเสด็จข้ามทะเลสาบกาลิลีหรือทิเบเรียส ประชาชนจำนวนมากตามพระองค์ไป เพราะเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่ทรงกระทำแก่ผู้เจ็บป่วย พระองค์เสด็จขึ้นไปบนภูเขา ประทับที่นั่นพร้อมกับบรรดาศิษย์ ขณะนั้นใกล้จะถึงวันฉลองปัสกาของชาวยิว

      พระเยซูเจ้าทรงเงยพระพักตร์ ทอดพระเนตรเห็นประชาชนจำนวนมากที่มาเฝ้า จึงตรัสกับฟีลิปว่า “พวกเราจะซื้อขนมปังที่ไหนให้คนเหล่านี้กิน” พระองค์ตรัสดังนี้เพื่อทดลองใจเขา แต่พระองค์ทรงทราบแล้วว่าจะทรงทำประการใด ฟีลิปทูลตอบว่า “ขนมปังสองร้อยเหรียญแจกให้คนละนิดก็ยังไม่พอ” ศิษย์อีกคนหนึ่ง คือ อันดรูว์ น้องของซีโมนเปโตรทูลว่า “เด็กคนหนึ่งที่นี่มีขนมปังบาร์เลย์ห้าก้อนกับปลาสองตัว ขนมปังและปลาเพียงเท่านี้จะพออะไรสำหรับคนจำนวนมากเช่นนี้” พระเยซูเจ้าตรัสว่า “จงบอกประชาชนให้นั่งลงเถิด” ที่นั่นมีหญ้าขึ้นอยู่ทั่วไป เขาจึงนั่งลง นับจำนวนผู้ชายได้ถึงห้าพันคน พระเยซูเจ้าทรงหยิบขนมปังขึ้น ทรงขอบพระคุณพระเจ้า แล้วทรงแจกจ่ายให้แก่ผู้ที่นั่งอยู่ตามที่เขาต้องการ พระองค์ทรงกระทำเช่นเดียวกันกับปลา เมื่อคนทั้งหลายอิ่มแล้ว พระองค์ตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “จงเก็บเศษขนมปังที่เหลือ อย่าให้สิ่งใดสูญไปเปล่าๆ” บรรดาศิษย์จึงเก็บเศษขนมปังบาร์เลย์ห้าก้อนที่เหลือนั้นได้สิบสองกระบุง เมื่อคนทั้งหลายเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่ทรงทำก็พูดว่า “ท่านผู้นี้เป็นประกาศกแท้ซึ่งจะต้องมาในโลก” พระเยซูเจ้าทรงทราบว่าคนเหล่านั้นจะใช้กำลังบังคับพระองค์ให้เป็นกษัตริย์ จึงเสด็จไปบนภูเขาตามลำพังอีกครั้งหนึ่ง

ยน 6:1-15 พระวรสารในบทนี้เป็นพื้นฐานสำหรับเทววิทยาของศีลมหาสนิท ในพระวรสารสหทรรศ์ ความเชื่อมโยงระหว่างการทวีขนมปังและศีลมหาสนิท สามารถสันนิษฐานได้อย่างสมเหตุสมผล ในพระวรสารนักบุญยอห์น ความเชื่อมโยงนั้นชัดเจนและทำหน้าที่เป็นดั่งผู้มาล่วงหน้าของศีลมหาสนิท ในกรณีนี้ มีความไว้วางใจในพระคริสตเจ้าพร้อมกับความใจกว้างในการสละขนมปังห้าก้อน และปลาสองตัว บทเรียนตลอดกาลเกี่ยวกับการอัศจรรย์เกือบทั้งหมดของพระคริสตเจ้า เกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างการกระทำด้วยความเชื่อ ซึ่งประกอบด้วยการมอบตนเองทั้งครบ และการใช้อำนาจจากพระเจ้า

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

16 เมษายน

“ทรงกำชับเขามิให้นำสิ่งใดไปด้วย นอกจากไม้เท้าเท่านั้น ไม่ให้มีอาหาร ไม่ให้มีย่าม ไม่ให้มีเศษเงินใส่ไถ้” (มก 6:8)

เดินทางแบบเบาๆ      

บทไตร่ตรอง

ค่าใช้จ่ายจะน้อยกว่าถ้าเราถือกระเป๋าสัมภาระขึ้นเครื่องบินแทนการส่งผ่านระบบตรวจสอบและเก็บเข้าห้องเก็บสัมภาระของอากาศยาน อย่างไรก็ตามเราอาจใช้สิ่งที่นำไปนั้นน้อยมากก็เป็นได้      

ศิษย์ของพระคริสตเจ้าย่อมทำได้ดีกว่าหากเขามีทรัพย์สินที่ต้องห่วงใยน้อยกว่า เพราะพวกเขาเดินทางแบบ “เบา” กว่า       

วันพฤหัสบดีที่ สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 3:31-36)   

เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับนิโคเดมัสว่า “ผู้ที่มาจากเบื้องบนย่อมอยู่เหนือทุกคน ผู้ที่มาจากแผ่นดินนี้ ย่อมเป็นของแผ่นดินนี้ และพูดอย่างคนของแผ่นดินนี้ ผู้ที่มาจากสวรรค์ย่อมอยู่เหนือทุกคน เขาเป็นพยานถึงสิ่งที่ได้เห็นและได้ยิน แต่ไม่มีใครยอมรับคำยืนยันของเขา ผู้ที่รับคำพยานยืนยันของเขา ก็รับรองว่าพระเจ้าทรงสัตย์จริง ผู้ที่พระเจ้าทรงส่งมานั้นย่อมกล่าวพระวาจาของพระเจ้า เพราะพระเจ้าประทานพระจิตเจ้าให้เขาอย่างไม่จำกัด พระบิดาทรงรักพระบุตร และทรงมอบทุกสิ่งไว้ในพระหัตถ์ของพระบุตร ผู้ใดมีความเชื่อในพระบุตรย่อมมีชีวิตนิรันดร ผู้ที่ไม่ยอมเชื่อฟังพระบุตร จะไม่พบชีวิตนั้น การลงโทษของพระเจ้ากำลังอยู่เหนือเขาแล้ว”

ยน 3:22-36 พระวรสารตอนนี้ตอกย้ำความจริงที่ว่า ยอห์นบัปติสต์ทำหน้าที่เป็นผู้เตรียมทางต้อนรับพระคริสตเจ้า ท่านชื่นชมยินดีที่มีผู้คนมากมายหลั่งไหลมาหาพระคริสตเจ้า เพราะนั่นคือความปรารถนาสูงสุดของท่าน ยอห์นเข้าใจว่าหน้าที่ของท่านในฐานะผู้นำหน้าที่ต่ำต้อยของพระเมสสิยาห์นั้น จำกัดขอบเขตอยู่ที่การจัดเตรียมสู่ขั้นตอนชีวิตสาธารณะของพระคริสตเจ้า ตอนนี้ที่พระคริสตเจ้าเสด็จมาแล้ว ท่านจึงต้องการลดบทบาทของตนลงด้วยความยินดี ทั้งนี้เพื่อให้พระคริสตเจ้าทรงมีบทบาทมากยิ่งขึ้น

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

15 เมษายน

“เพื่อให้เป็นไปตามที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า ‘ผู้ใดจะโอ้อวด ก็ให้ผู้นั้นโอ้อวดในองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด’” (1คร 1:31)

จงเป็นตัวของตนเอง      

บทไตร่ตรอง

เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเป็นตัวของตนเองจริงๆ และเป็นที่น่าเชื่อถือโดยปราศจากการยอมรับว่า พระเจ้าเป็นรากฐานของการมีชีวิตอยู่ของเรา พระเยซูเจ้าทรงเป็นแบบอย่างที่ดีที่สุดของการดำเนินชีวิตในพระเจ้า      

เมื่อทราบว่า เราเป็น “ใคร” แล้ว เราก็จะทราบดีถึงสิ่งที่ต้องพูดและต้องกระทำ รวมทั้งวิธีการที่จะพูดและจะทำด้วยเช่นกัน     

วันพุธ สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 3:16-21)    

  เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับนิโคเดมัสว่า “พระเจ้าทรงรักโลกอย่างมากจึงประทานพระบุตรเพียงพระองค์เดียวของพระองค์เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระบุตรจะไม่พินาศ แต่จะมีชีวิตนิรันดรเพราะพระเจ้าทรงส่งพระบุตรมาในโลกนี้มิใช่เพื่อตัดสินลงโทษโลก แต่เพื่อโลกจะได้รับความรอดพ้นเดชะพระบุตรนั้นผู้ที่มีความเชื่อในพระบุตรจะไม่ถูกตัดสินลงโทษ แต่ผู้ที่ไม่มีความเชื่อก็ถูกตัดสินลงโทษอยู่แล้ว เพราะเขามิได้มีความเชื่อในพระนามของพระบุตรเพียงพระองค์เดียวของพระเจ้า ประเด็นของการตัดสินลงโทษก็คือความสว่างเข้ามาในโลกนี้แล้ว แต่มนุษย์รักความมืดมากกว่ารักความสว่าง เพราะการกระทำของเขานั้นชั่วร้าย ทุกคนที่ทำความชั่วย่อมเกลียดความสว่างและไม่เข้าใกล้ความสว่าง เกรงว่าการกระทำของตนจะปรากฏชัดแจ้งแต่ผู้ที่ปฏิบัติตามความจริง ย่อมเข้าใกล้ความสว่าง เพื่อให้เห็นชัดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นได้ทำโดยพึ่งพระเจ้า”

ยน 3:16-21  การส่งพระบุตรแต่เพียงพระองค์เดียวของพระเจ้า เพื่อไถ่บาปของเราและมอบชีวิตนิรันดรให้แก่เรา คือการกระทำยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งความรักของพระเจ้าต่อเรา ความจริงแล้ว พระเจ้าพระบิดาทรงมอบพระคริสตเจ้าผู้ทรงมาบังเกิดเป็นมนุษย์ก็ เพื่อเปิดเผยความรักที่ยิ่งใหญ่มหาศาลของพระองค์แก่เรา ผู้ใดที่ปฏิเสธของประทานแห่งความรักของพระคริสตเจ้าและการไถ่กู้นี้ เขาก็ตัดตนเองออกจากชีวิตนิรันดร แต่ผู้ใดที่เลือกดำเนินชีวิตในแสงสว่างของพระคริสตเจ้าจะได้รับความสุขทั้งในชีวิตนี้และในชีวิตนิรันดรที่กำลังจะมาถึง 

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

14 เมษายน

“ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพัง ในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด” (มก 6:31)

ทุกคนย่อมต้องการ “เวลาพัก”      

บทไตร่ตรอง

เราจำเป็นต้องมี “เวลาพัก” ในชีวิตประจำวันของเรา เป็นการหยุดพักจากความกดดันที่ได้รับจากการปฏิบัติงานประจำ      

ในช่วงเวลาเกษียณ ข้าพเจ้ามักให้เวลาแด่พระเจ้าที่ “เก้าอี้ภาวนา” ของข้าพเจ้า การเดินออกกำลังที่ดีสามารถเป็นโอกาสอันยอดเยี่ยมเพื่อเสวนากับพระเจ้า ซึ่งมีบทการแสดงที่ง่ายมากคือ พระเจ้าตรัสและข้าพเจ้าฟัง      

วันอังคาร สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 3:7-15)    

เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับนิโคเดมัสว่า “อย่าประหลาดใจถ้าเราบอกท่านว่า ท่านทั้งหลายจำเป็นต้องเกิดใหม่จากเบื้องบน ลมย่อมพัดไปในที่ที่ลมต้องการ ท่านได้ยินเสียงลมพัดแต่ไม่รู้ว่า ลมพัดมาจากไหน และจะพัดไปไหน ทุกคนที่เกิดจากพระจิตเจ้าก็เป็นเช่นนี้” นิโคเดมัสทูลถามพระองค์ว่า “เหตุการณ์เช่นนี้จะเป็นไปได้อย่างไร” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “ท่านเป็นอาจารย์ของชาวอิสราเอล ท่านไม่รู้เรื่องเหล่านี้หรือ เราบอกความจริงแก่ท่านว่าเรากำลังพูดถึงเรื่องที่เรารู้ และเป็นพยานถึงเรื่องที่เราเห็น แต่ท่านทั้งหลายไม่ยอมรับคำยืนยันของเรา ถ้าท่านทั้งหลายไม่เชื่อเมื่อเราพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับโลกนี้ ท่านจะเชื่อได้อย่างไรเมื่อเราจะพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับสวรรค์ ไม่มีใครเคยขึ้นไปบนสวรรค์ นอกจากผู้ที่ลงมาจากสวรรค์คือบุตรแห่งมนุษย์เท่านั้น

โมเสสยกรูปงูขึ้นในถิ่นทุรกันดารฉันใด บุตรแห่งมนุษย์ก็จะต้องถูกยกขึ้นฉันนั้น เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์จะมีชีวิตนิรันดร”

ยน 3:8 จิต เป็นเหมือนลมที่เราสามารถสัมผัสถึงผลที่มีอยู่ได้ และสามารถทราบว่ามีอยู่จริงได้โดยไม่ต้องมองเห็น ในภาษาฮียรู คำว่า “Ruah” หมายถึง จิต และตามตัวอักษรยังหมายถึง “ลม” อีกด้วย

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

13 เมษายน

“อย่าละเลยที่จะต้อนรับแขกแปลกหน้า เพราะเมื่อต้อนรับแขกแปลกหน้า บางคนได้ต้อนรับทูตสวรรค์โดยไม่รู้ตัว” (ฮบ 13:1)

ใยจึงไม่พูดกับคนแปลกหน้า?   

บทไตร่ตรอง

ด้วยโจมตีกันด้วยรังสีแห่ง “ความเกลียดชัง” ทำให้ศิลปะแห่งการพูดคุยกันอย่างสร้างสรรค์ด้วยความเป็นมิตรกับผู้ที่มีความเห็นต่างกันกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว   

บรรดาผู้ยึดมั่นในความเชื่อและมีน้ำใจดีอาจพบความจริงใหม่ภายใต้บริบทแห่งการสนทนาอย่างสร้างสรรค์ด้วยความจริงใจ ซึ่งทำให้พวกเขามีสิทธิเสรีภาพที่จะดำเนินชีวิตอย่างซื่อสัตย์ มีความสุข และมีความสมบูรณ์มั่นคงมากขึ้น       

วันจันทร์ สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 3:1-8)    

ชายคนหนึ่งจากกลุ่มชาวฟาริสีชื่อนิโคเดมัส เป็นหัวหน้าคนหนึ่งของชาวยิว เขามาเฝ้าพระเยซูเจ้าตอนกลางคืน ทูลว่า “รับบี พวกเรารู้ว่า ท่านเป็นอาจารย์ที่มาจากพระเจ้า เพราะไม่มีใครทำเครื่องหมายอัศจรรย์อย่างที่ท่านทำได้ นอกจากพระเจ้าจะสถิตกับเขา” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่าไม่มีใครเห็นพระอาณาจักรของพระเจ้า ถ้าเขาไม่ได้เกิดใหม่” นิโคเดมัสทูลถามว่า “คนชราแล้วจะเกิดใหม่ได้อย่างไรกัน เขาจะเข้าไปในครรภ์มารดาอีกครั้งหนึ่ง แล้วเกิดใหม่ได้หรือ” พระเยซูเจ้าทรงตอบว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านว่าไม่มีใครเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าถ้าเขาไม่เกิดจากน้ำและพระจิตเจ้า สิ่งใดที่เกิดจากเนื้อหนังย่อมเป็นเนื้อหนังสิ่งใดที่เกิดจากพระจิตเจ้า ย่อมเป็นจิต อย่าประหลาดใจถ้าเราบอกท่านว่า ท่านทั้งหลายจำเป็นต้องเกิดใหม่จากเบื้องบน ลมย่อมพัดไปในที่ที่ลมต้องการ ท่านได้ยินเสียงลมพัดแต่ไม่รู้ว่า ลมพัดมาจากไหน และจะพัดไปไหน ทุกคนที่เกิดจากพระจิตเจ้าก็เป็นเช่นนี้”

ยน 3:1-21 นิโคเดมัสได้ศึกษาเรื่องกฎหมายของโมเสส และเป็นสมาชิกของสภาซันเฮดริน ซึ่งเป็นสภาที่ดูแลราชการของชาวยิว เขาไปพบพระคริสตเจ้าในเวลากลางคืน เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้ผู้นำชาวยิวรับรู้ เนื่องจากพวกเขามีความสงสัยในพระคริสตเจ้าแล้ว เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องสังเกตว่านิโคเดมัส ซึ่งเป็นครู กล่าวถึงพระคริสตเจ้าว่า “ รับบี” ซึ่งคำนี้หมายถึง ครู

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

12 เมษายน

“ชาวเยรูซาเล็มบางคนพูดว่า “คนนี้มิใช่หรือที่เขาพยายามจะฆ่า” (ยน 7:25)

การเป็นคนสัตย์จริงนั้นดีเกินไปรึ?      

บทไตร่ตรอง

คนดีจะสะกิดมโนธรรมของเรา และโดยไม่เจตนายังทำให้เรารู้สึกถึงจุดอ่อนและความไม่เหมาะสมของเรา เพราะเขาจะไม่พูดถึงความผิดพลาดและความล้มเหลวของเรา       

พระเยซูเจ้าทรงกลายเป็นเหมือนเรา เพื่อทำให้เรากลายเป็นเหมือนพระองค์ ถึงกระนั้น พระองค์ยังคงเป็นแบบอย่างหนึ่งเดียวสำหรับเรา และทรงเป็นกรอบความคิดแม่แบบหนึ่งเดียวสำหรับพระศาสนจักรด้วย       

วันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลปัสกา

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น (ยน 20:19-31)    

ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันต้นสัปดาห์ ประตูห้องที่บรรดาศิษย์กำลังชุมนุมกันปิดอยู่เพราะกลัวชาวยิว พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ตรงกลาง ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “สันติสุขจงสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงสำแดงพระหัตถ์และด้านข้างพระวรกายแก่บรรดาศิษย์ เมื่อเขาเหล่านั้นเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้า ก็มีความยินดี พระองค์ตรัสกับเขาอีกว่า “สันติสุขจงสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงส่งเรามาฉันใด เราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น”

    ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงเป่าลมเหนือเขาทั้งหลาย ตรัสว่า “จงรับพระจิตเจ้าเถิด ท่านทั้งหลายอภัยบาปของผู้ใด บาปของผู้นั้นก็ได้รับการอภัย ท่านทั้งหลายไม่อภัยบาปของผู้ใด บาปของผู้นั้นก็ไม่ได้รับการอภัยด้วย”

      โทมัส ซึ่งเรียกกันว่า “ฝาแฝด” เป็นคนหนึ่งในบรรดาอัครสาวกทั้งสิบสองคน ไม่ได้อยู่กับอัครสาวกคนอื่นๆ เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมา ศิษย์คนอื่นบอกเขาว่า “พวกเราได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว” แต่เขาตอบว่า “ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์ และไม่ได้เอานิ้วแยงเข้าไปที่รอยตะปู และไม่ได้เอามือคลำที่ด้านข้างพระวรกายของพระองค์ ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อเป็นอันขาด” แปดวันต่อมา บรรดาศิษย์อยู่ด้วยกันในบ้านนั้นอีก โทมัสก็อยู่กับเขาด้วย ทั้งๆที่ประตูปิดอยู่พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ามาประทับยืนอยู่ตรงกลาง ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “สันติสุขจงสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” แล้วตรัสกับโทมัสว่า “จงเอานิ้วมาที่นี่ และดูมือของเราเถิด จงเอามือมาที่นี่ คลำที่สีข้างของเราเถิด อย่าสงสัยอีกต่อไป แต่จงเชื่อเถิด” โทมัสทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า และพระเจ้าของข้าพเจ้า!” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “ท่านเชื่อเพราะว่าได้เห็นเรา ผู้ที่เชื่อ แม้ไม่ได้เห็น ก็เป็นสุข”

    พระเยซูเจ้ายังทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์อื่นอีกหลายประการให้บรรดาศิษย์เห็น แต่ไม่ได้บันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้ เรื่องราวเหล่านี้ถูกบันทึกไว้เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เชื่อว่าพระเยซูเจ้าทรงเป็นพระคริสตเจ้า พระบุตรของพระเจ้า และเมื่อมีความเชื่อนี้แล้ว ท่านทั้งหลายก็จะมีชีวิตเดชะพระนามของพระองค์

ยน 20:19-20 พระคริสตเจ้าทรงมีพระวรกายรุ่งโรจน์ พร้อมกับร่องรอยแห่งการตรึงกางเขนของพระองค์ในลักษณะที่รุ่งโรจน์ อันเป็นเครื่องหมายแห่งชัยชนะที่ดังกึกก้อง ร่างกายของผู้ชอบธรรมก็จะได้รับสิริรุ่งโรจน์ในการพิพากษาครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน