“เรานำข่าวดีนี้มาแจ้งแก่ท่านทั้งหลายว่า  พระสัญญาซึ่งประทานแก่บรรพบุรุษของเรา พระเจ้าได้ทรงทำให้สำเร็จตามนั้นแก่เราผู้เป็นลูกหลานของคนเหล่านั้น คือ  พระองค์ได้ทรงโปรดให้พระเยซูกลับคืนพระชนม์ชีพ”   (กจ 13: 32-33)

เหมือนกับเมล็ดพืชในดินที่รอจังหวะเวลาโผล่ขึ้นมาจากดินเป็นต้นอ่อน   พระเยซูเจ้าที่พักผ่อนอยู่ในคูหาก็รอเวลาที่จะกลับคืนพระชนมชีพพระศาสนจักรกำลังตื่นเฝ้าอยู่รอบๆ  พระคูหาของพระคริสตเจ้าพลางมีส่วนร่วมในธรรมล้ำลึกเดียวกันของพระองค์  อันที่จริงพระศาสนจักรเองก็รอการกลับคืนชีพในวันสุดท้ายเช่นกัน   ซึ่งเป็นวันยิ่งใหญ่ของพระคริสตเจ้า

เรื่องราวพระทรมานของพระเยซูเจ้าตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น  ช่วยให้เราเข้าใกล้ธรรมล้ำลึกแห่งปัสกาได้ดีเป็นพิเศษ และวันนี้เองที่เราพยายามเจริญชีวิตตามธรรมล้ำลึกนี้ของพระองค์  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสิ้นพระชนม์ของพระองค์

น้ำมันศักดิ์สิทธิ์
น้ำมันศักดิ์สิทธิ์ (Holy  Oils) คือ  น้ำมันศักดิ์สิทธิ์ 3 ประการที่ใช้ในพิธีกรรมในพระศาสนจักร คือ
+  น้ำมันคริสมา  ( SC-Sanctum Chrisma) ซึ่งมาจากน้ำมันมะกอกและ Balzan (ยางหอม)  (ตั้งแต่ศตวรรษที่ 6)
+  น้ำมันสำหรับผู้ป่วย (OI-Oleum Infirmorum)  มาจากน้ำมันมะกอก  (ตั้งแต่ศตวรรษแรกๆ)
+  น้ำมันสำหรับ (ผู้เตรียมเป็นคริสตชน) ศีลล้างบาป  (OC/OS - Oleum Catechumenorum)
ในพระคัมภีร์
- ใช้น้ำมันปรุงอาหาร (กดว 11 : 8) เป็นเชื้อเพลิงสำหรับตะเกียง  (มธ 25)
- ใช้รักษาแผล  (ลก 10 : 34)  และบ่อยๆ ใช้เจิมกษัตริย์  พระสงฆ์  ประกาศก   

วันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์
ยอห์น 18:1; 19:42

บทรำพึงที่ 1

    วันนี้ เราต้องอ่านเรื่องพระทรมานของพระเยซูเจ้า

“ท่านทั้งหลายเสาะหาใคร” – “หาเยซู ชาวนาซาเร็ธ” – “เราเป็น” เมื่อพระองค์ตรัสว่า “เราเป็น” เขาเหล่านั้นก็ถอยหลัง ล้มลงกับพื้นดิน

    ผู้นิพนธ์พระวรสารเน้นรายละเอียดเชิงสัญลักษณ์นี้

    ตลอดพระวรสารของยอห์น เขาตั้งคำถามว่า “พระเยซูเจ้าเป็นใคร” ... บัดนี้ เขาเสนอคำตอบแล้ว และคำตอบนี้เหมือนกับสายฟ้าฟาด “พระเยซูเจ้าทรงเป็นพระเจ้า”

วันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์

ข่าวดี    ยอห์น 18:1 - 19:42
1
    หลังอาหารค่ำมื้อสุดท้าย พระเยซูเจ้าทรงสนทนาและอธิษฐานร่วมกับบรรดาศิษย์ แล้วพากันลงมาจากห้องจัดงานเลี้ยงชั้นบน ข้ามห้วยขิดโรนอันเป็นแหล่งรองรับเลือดแกะที่ไหลตามรางมาจากแท่นบูชาในพระวิหาร  ไปยังสวนแห่งหนึ่งชื่อเกทเสมนีซึ่งตั้งอยู่เชิงภูเขามะกอก
    ยูดาสศิษย์ทรยศพากองทหารและยามรักษาพระวิหารมาจับพระองค์  ลำพังกองทหาร (speira) ของโรมันหนึ่งกองก็มีกำลังพลขั้นต่ำสุด 200 นายแล้ว
    เขาพาคนมากมาย พร้อมอาวุธครบมือ เพื่อมาจับพระเยซูเจ้าเพียงคนเดียว !
    ทั้ง ๆ ที่พระจันทร์เต็มดวงในช่วงปัสกาจนกลางคืนสว่างเกือบเหมือนกลางวัน แต่พวกเขากลับเตรียมตะเกียงและไต้มาด้วย เพราะคิดว่าพระองค์คงหลบซ่อนตามซอกหิน ในถ้ำ หรือตามพุ่มไม้มืด
    แต่พระองค์ไม่หลบและไม่ซ่อน !
ตรงกันข้าม พระองค์ทรงก้าวออกมาเผชิญหน้ากับกองทหารที่มีอาวุธครบมือด้วยความกล้าหาญพร้อมกับถามว่า “พวกท่านมาหาใคร ?”

เหตุใดพระเยซูเจ้าจึงทรงถูกตรึงกางเขน?

ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่พระเยซูเจ้าทรงเทศนาสั่งสอนทั่วแผ่นดินปาเลสไตน์ (ค.ศ. 30-33) ประชาชนเคารพ และรักพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสอนไม่เหมือนกับพวกผู้ใหญ่ทางศาสนาของเขา พระองค์ทรงให้ความหวังแก่คนบาปที่หมดหวังไปแล้วว่าเขาสามารถกลับเปลี่ยนชีวิตและเริ่มต้นใหม่ได้    แต่พวกเขาก็ไม่อาจเข้าใจได้ว่าอาณาจักรสวรรค์ที่พระองค์นำมาเป็นเช่นไร    พวกเขาพยายามหนุนให้พระองค์เป็นกษัตริย์ของพวกเขา แต่พระองค์ทรงปฏิเสธสิ่งนี้ตลอดเวลาโดยทรงค่อยๆ สอนว่า เราเป็นกษัตริย์จริงดังท่านว่า แต่อาณาจักรของเรามิใช่โลกนี้ (ยน 18 :  35-37)    ชาวยิวหวังว่าเมื่อถึงจุดอิ่มตัว คือ เมื่อพระองค์เสด็จเข้ามาในกรุงเยรูซาเล็มอันเป็นเมืองหลวงในปีที่ 3 (ค.ศ. 33) แห่งการเทศน์สอนของพระองค์ประชาชนจะลุกฮือขึ้นภายใต้การนำของพระองค์เพื่อปฏิวัติพวกโรมัน    แต่ผิดหวังเพราะพระองค์มิได้ทรงต้องการเช่นนั้น    ขณะเดียวกันบรรดาพระผู้ใหญ่ทางศาสนาซึ่งอิจฉาที่ประชาชนนิยมชมชอบพระเยซูเจ้าและถูกพระองค์ทรงกล่าวตำหนิที่พวกเขาถือเคร่งครัดภายนอกแต่ภายในจิตใจห่างไกลจากพระเป็นเจ้านัก จึงวางแผนที่จะจับตัวพระเยซูเจ้าส่งไปให้กับผู้ว่าราชการชาวโรมัน ชื่อ ปิลาต เพื่อตัดสินให้ประหารชีวิตด้วยข้อกล่าวหาว่า “ตั้งตัวเป็นกษัตริย์” เท่าเสมอจักรพรรดิ์ซีซาร์ ผู้นำสูงสุดของจักรวรรดิโรมัน

คริสตชนกับการฉลองปัสกา
คืนแห่งการตื่นเฝ้า (Easter Vigil)

    การฉลองของชาวคาทอลิกมักเน้นการเตรียมตัวด้านจิตใจ จึงมี “ตรีวาร” เช่น การฉลองวัด และเป็นต้น การฉลองปัสกา    ซึ่งถือว่าสำคัญและมีความหมายต่อหลักความเชื่อของชาวคริสต์มากที่สุด    และตรีวารนี้ชาวคาทอลิก เรียกว่า วันพฤหัสศักดิ์สิทธิ์ (Holy Thursday) วันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ (Good Friday) และวันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์ (Holy Saturday หรือ Easter Vigil) ในที่นี้จะขอกล่าวถึง คืนแห่งการตื่นเฝ้า หรือ วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์ โดยสังเขป

วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์

ข่าวดี    มัทธิว 28:1-10
(1)หลังจากวันสับบาโต เช้าตรู่ของวันต้นสัปดาห์ มารีย์ชาวมักดาลาและมารีย์อีกผู้หนึ่งไปดูพระคูหา  (2)บัดนั้นได้เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าลงจากสวรรค์เข้าไปกลิ้งหินออกและนั่งบนหินนั้น  (3)ใบหน้าของทูตสวรรค์แจ่มจ้าเหมือนสายฟ้า อาภรณ์ขาวราวหิมะ  (4)ทหารยามตกใจกลัวทูตสวรรค์จนตัวสั่นหน้าซีดเหมือนคนตาย  (5)ทูตสวรรค์กล่าวแก่สตรีทั้งสองคนว่า “อย่ากลัวเลย ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านกำลังมองหาพระเยซู ผู้ถูกตรึงบนไม้กางเขน (6) พระองค์มิได้ประทับอยู่ที่นี่ เพราะทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้วตามที่ตรัสไว้ มาซิ มาดูที่ที่เขาวางพระองค์ไว้ (7) แล้วจงรีบไปบอกบรรดาศิษย์ว่า ‘พระองค์ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตายแล้ว พระองค์เสด็จล่วงหน้าท่านไปในแคว้นกาลิลี ท่านจะพบพระองค์ที่นั่น’ นี่คือข่าวดีที่ข้าพเจ้าแจ้งแก่ท่าน” (8) สตรีทั้งสองคนมีทั้งความกลัวและความยินดีอย่างยิ่ง รีบออกจากพระคูหาวิ่งไปแจ้งข่าวแก่บรรดาศิษย์ของพระองค์
(9)ทันใดนั้น พระเยซูเจ้าเสด็จมาพบสตรีทั้งสองคน  ตรัสว่า “จงยินดีเถิด” ทั้งสองคนจึงเข้าไปใกล้ กอดพระบาทนมัสการพระองค์ (10) พระเยซูเจ้าตรัสว่า “อย่ากลัวเลย จงไปแจ้งข่าวแก่พี่น้องของเราให้ไปยังแคว้นกาลิลี เขาจะพบเราที่นั่น”

    ขณะที่ชาวยิวฉลองวันสับบาโตซึ่งตรงกับวันเสาร์และเป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์ เพื่อระลึกถึงวันที่พระเจ้าทรงพักผ่อนหลังการเนรมิตสร้างโลก  คริสตชนกลับฉลองวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันต้นสัปดาห์...
เพื่อระลึกถึงการกลับคืนพระชนม์ชีพของพระเยซูคริสตเจ้า !
    ผู้ที่ต่อต้านศาสนาคริสต์มักยกรายละเอียดปลีกย่อยซึ่งไม่ตรงกันมาเป็นข้ออ้างเพื่อปฏิเสธการกลับคืนพระชนม์ชีพของพระองค์ อย่างเช่น

วันเสาร์ศักดิ์สิทธิ์
มัทธิว 28:1-10; มาระโก 16:1-8; ลูกา 24:1-2

บทรำพึงที่ 1

    เช้าตรู่ของวันต้นสัปดาห์ ซึ่งหมายถึงวันอาทิตย์ สตรีสามคนไปที่พระคูหาฝังศพเพื่อนำเครื่องหอมไปชโลมพระศพพระเยซูเจ้า

    พระคูหาว่างเปล่า...

    พระศพไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว...

“อย่ากลัวเลย”

“ท่านกำลังมองหาพระเยซูผู้ถูกตรึงบนไม้กางเขน”

“พระองค์มิได้ประทับอยู่ที่นี่ เพราะทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว”

“มาซิ มาดูที่ที่เขาวางพระองค์ไว้”

“จงไปแจ้งบรรดาศิษย์ และเปโตร ให้รู้ว่าพระองค์เสด็จล่วงหน้าท่านทั้งหลายไปในแคว้นกาลิลีแล้ว ท่านจะเห็นพระองค์ที่นั่น ดังที่ทรงบอกท่านไว้...”

    อย่ากลัว...

ประธานพิธีเอาเหล็กแหลมขีดเป็นรูปกางเขนบนเทียน แล้วเขียนอักษรกรีก อัลฟา Α ด้านเหนือกางเขนอักษร โอเมกา Ω ใต้กางเขน กับเขียนตัวเลขสี่ตัวที่บอกปีคริสตศักราชปัจจุบันลงในระหว่างช่องสี่ช่อง พลางกล่าวว่า

1. พระคริสตเจ้าในอดีตและปัจจุบัน
2. ทรงเป็นปฐมและอวสาน
3. ทรงเป็นอัลฟา
4. และโอเมกา
5. ทรงเป็นเจ้าของกาลเวลา
6. และศตวรรษทั้งสิ้น
7. ขอพระองค์จงได้รับพระเกียรติรุ่งโรจน์ และอำนาจเกรียงไกร
8. ตลอดชั่วอายุขัยและตลอดนิรันดร อาเมน

วันเตรียมสมโภชปัสกา
“ความตายเอ๋ย ชัยชนะของเจ้าอยู่ไหน ความตายเอ๋ย พิษของเจ้าอยู่ไหน” (1 คร 15:55)

    เมื่อสองวันก่อน เราทำการรำลึกถึงพระทรมาน และการสิ้นพระชนม์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงถูกประหารโดยบุคคลที่ต้องการกำจัดพระองค์ให้พ้นทางตลอดไป แต่พระองค์ไม่มีวันถูกทำลายได้ พระองค์ทรงเอาชนะพลังของบาป และความตาย ความตายจึงพ่ายแพ้ ชัยชนะเป็นของพระคริสตเจ้า อัลเลลูยา! คืนนี้ เราเฉลิมฉลองชัยชนะของชีวิตเหนือความตาย ชัยชนะของความหวังเหนือความสิ้นหวัง ชัยชนะของความดีเหนือความชั่ว ชัยชนะของแสงสว่างเหนือความมืด

วันสมโภชปัสกา

ข่าวดี    ยอห์น 20:1-9
(1)เช้าตรู่วันต้นสัปดาห์ขณะที่ยังมืด มารีย์ชาวมักดาลาออกไปที่พระคูหา ก็เห็นหินถูกเคลื่อนออกไปจากพระคูหาแล้ว  (2)นางจึงวิ่งไปหาซีโมนเปโตรกับศิษย์อีกคนหนึ่งที่พระเยซูเจ้าทรงรักบอกว่า “เขานำองค์พระผู้เป็นเจ้าไปจากพระคูหาแล้ว พวกเราไม่รู้ว่าเขานำพระองค์ไปไว้ที่ไหน”  (3)เปโตรกับศิษย์คนนั้นจึงออกไป มุ่งไปยังพระคูหา  (4)ทั้งสองคนวิ่งไปด้วยกัน แต่ศิษย์คนนั้นวิ่งเร็วกว่าเปโตร จึงมาถึงพระคูหาก่อน  (5)เขาก้มลงมองเห็นผ้าพันพระศพวางอยู่บนพื้น แต่ไม่ได้เข้าไปข้างใน  (6)ซีโมนเปโตรซึ่งตามไปติด ๆ ก็มาถึง เข้าไปในพระคูหาและเห็นผ้าพันพระศพวางอยู่ที่พื้น  (7)รวมทั้งผ้าพันพระเศียรซึ่งไม่ได้วางอยู่กับผ้าพันพระศพ แต่พับแยกวางไว้อีกที่หนึ่ง  (8)ศิษย์คนที่มาถึงพระคูหาก่อนก็เข้าไปข้างในด้วย เขาเห็นและมีความเชื่อ  (9)เขาทั้งสองคนยังไม่เข้าใจพระคัมภีร์ที่ว่า พระองค์ต้องทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย

    หลังจากฝังศพแล้ว ชาวยิวมักไปเยี่ยมหลุมศพอีกสามวันเพราะเชื่อกันว่าวิญญาณของผู้ตายยังคงวนเวียนอยู่เหนือหลุมศพ เพื่อหาทางกลับเข้าร่างของผู้ตาย  หลังจากสามวันแล้ววิญญาณจะจากไปแบบไม่มีวันกลับ เพราะศพเริ่มเน่าเปื่อยจนวิญญาณไม่อาจจำใบหน้าของผู้ตายได้อีกต่อไป
    มารีย์ชาวมักดาลาคือสตรีที่พระเยซูเจ้าทรงรักษาให้พ้นจากปีศาจร้ายเจ็ดตน และหายจากโรคภัยไข้เจ็บ (ลก 8:2)
นางได้รับมาก จึงรักมาก !

Easter Sunday
Acts of the Apostles 10:34a, 37–43; Colossians 3:1–4; John 20:1–9

I rose with the sun
Easter is experiencing the risen Jesus at work in our own lives.

Acollege girl was on a plane flying from Chicago to Providence, Rhode Island. As she stared out of the plane window down at the green countryside below, her heart
was heavy and tears were in her eyes.

วันอาทิตย์ปัสกา
กิจการอัครสาวก 10:34, 37-43: โคโลสี 3:1-4; ยอห์น 20:1-9

บทรำพึงที่ 1
ผมรู้สึกว่ามีแรงกระตุก
เรารู้ว่าพระเยซูเจ้าทรงมีชีวิตอยู่จริง และกลับคืนพระชนมชีพแล้ว เพราะเรารู้สึกได้ว่าพลังของพระองค์กำลังทำงานในชีวิตของเรา

    เด็กชายเล็ก ๆ คนหนึ่งออกไปเล่นว่าวบนเนินเขาพร้อมกับปู่ของเขา ว่าวลอยสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วก็มีเมฆก้อนหนึ่งลอยมาบังจนเขามองไม่เห็นว่าว เวลาผ่านไป 2-3 นาที ปู่จึงพูดกับเด็กชายว่า “บ๊อบบี้ บางทีขโมยที่อยู่บนก้อนเมฆนั้นอาจขโมยว่าวของหนูไปแล้ว” เด็กชายสั้นศีรษะแสดงว่าเขาไม่เห็นด้วย

    อีกสองสามนาทีต่อมา ปู่ก็พูดขึ้นอีกว่า “แต่บ๊อบบี้ หนูมั่นใจได้อย่างไรว่าว่าวตัวนั้นยังผูกติดอยู่ที่ปลายเชือกของหนู” เด็กชายตอบว่า “เพราะผมรู้สึกบางอย่างที่ปู่ไม่รู้สึก ผมรู้สึกว่ามีว่าวกำลังกระตุกเชือกของผม”