God is Love...

วันพฤหัสบดี สัปดาห์ที่ 3 ระลึกถึง น.โทมัส อาไควนัส พระสงฆ์ และนักปราชญ์แห่งพระศาสนจักร

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโก (มก 4:21-25)

เวลานั้น พระเยซูเจ้ายังตรัสอีกว่า “เขาจุดตะเกียงวางไว้ใต้ถังหรือใต้เตียงหรือ มิใช่วางไว้บนที่ตั้งตะเกียงหรือ เช่นเดียวกัน ไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนอยู่จะไม่ปรากฏชัดแจ้ง ไม่มีสิ่งใดที่ปิดบังไว้ จะไม่ปรากฏออกมา ใครมีหูสำหรับฟัง ก็จงฟังเถิด”

พระองค์ตรัสอีกว่า “จงตั้งใจฟังให้ดี ท่านตวงให้เขาอย่างไร เขาก็จะตวงให้ท่านอย่างนั้น และจะเพิ่มให้อีกด้วย ผู้ที่มีมาก จะได้รับมากขึ้น ส่วนผู้ที่มีน้อย สิ่งเล็กน้อยที่เขามี จะถูกริบไปด้วย”

มก 4:21-25 การเป็นแสงสว่างของโลกนั้นเรียกร้องการชิดสนิทกับพระคริสตเจ้า ซึ่งแสดงออกผ่านทางความเมตตา สันติ และความรัก หัวใจของพระคริสตเจ้าจะไม่ซ่อนอยู่ในชีวิตฝ่ายจิตที่ขาดความกระตือรือร้น 

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

28 มกราคม

“จงละความกระวนกระวายทั้งมวลของท่านไว้กับพระองค์ เพราะพระองค์ทรงห่วงใยท่าน” (1ปต 5:7)

มอบถวายแด่พระเจ้า

บทไตร่ตรอง

เมื่อนักบุญยอห์นที่ 23 สมเด็จพระสันตะปาปา ทรงเข้ารับตำแหน่งนั้น พระองค์ทรงพระชนมายุเกือบแปดสิบพรรษา ในฐานะผู้นำของพระศาสนจักรทั่วโลก พระองค์ทรงแบกภาระมากมายไว้บนบ่าของพระองค์ ซึ่งรวมทั้งการประชุมสภาสังคายนาวาติกันที่สอง ที่มีความสำคัญอย่างใหญ่หลวงอีกด้วย

ในแต่ละค่ำคืน พระองค์ทรงคุกเข่าในวัดน้อย เฉพาะพระพักตร์พระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิท และทรงมอบทุกสิ่งแด่พระเจ้า ทรงภาวนาว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระศาสนจักรเป็นของพระองค์ ข้าพเจ้ากำลังจะเข้านอน พระเจ้าข้า”      

วันที่ 27 มกราคม

นักบุญอังเยลา  เมริชี พรหมจารี

(St Angela Merici, Virgin)

 นักบุญอังเยลาเกิดแถบชายฝั่งทะเลสาบ การ์ดา (Garda) ทางภาคเหนือของอิตาลี (อาจจะเกิดวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1474) เธอเป็นกำพร้าเมื่ออายุได้ 10 ขวบ เนื่องจากตั้งแต่แรกรุ่นเธอได้เจริญชีวิตอย่างเคร่งครัด เมื่ออายุ 13 ปี ความศักดิ์สิทธิ์ของเธอและความเข้าใจเรื่องชีวิตจิตได้แสดงออกมาให้เห็นเด่นชัด จนกระทั่งเธอได้รับอนุมัติให้รับศีลมหาสนิทในวันธรรมดาระหว่างสัปดาห์ได้ ซึ่งถือว่าเป็นสิทธิพิเศษจริงๆ ในช่วงเวลานั้น (ในสมัยนั้นไม่สนับสนุนให้รับศีลฯ ได้ทุกๆ วัน) เธอได้เข้าร่วมคณะของนักบุญฟรังซิสชั้นสาม และอุทิศเวลาให้กับการเรียนการสอนศาสนาให้กับบรรดาเด็กหญิงทั้งหลาย และเอาใจใส่ดูแลหญิงที่เจ็บไข้ได้ป่วย  ในปี ค.ศ.1495  เธอได้รับการแจ้งทางภาพนิมิตให้ก่อตั้งคณะนักบวชเพื่อให้การอบรมสั่งสอนบรรดาเด็กหญิงทั้งหลาย  โดยมีจุดหมายสูงสุดอยู่ที่การรื้อฟื้นครอบครัวขึ้นใหม่  และผ่านทางครอบครัวไปสู่สังคมทั้งมวล  แต่เนื่องจากเงื่อนไขทางการเมืองที่เป็นปฏิปักษ์ในตอนนั้นทำให้ต้องใช้เวลานานถึง 40 ปี กว่าจะสามารถทำให้ความฝันนั้นสำเร็จเป็นจริงขึ้นมาได้  ในห้วงเวลานั้นเธอก็แสวงหาคำแนะนำทางด้านจิตเพิ่มมากขึ้น  และค่อยๆ ลดทอนอุปสรรคต่างๆ ลงไป

วันพุธ สัปดาห์ที่ 3

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโก (มก 4:1-20)  

เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเริ่มสั่งสอนที่ริมทะเลสาบอีกครั้งหนึ่ง ประชาชนจำนวนมากมาชุมนุมห้อมล้อมพระองค์จนต้องเสด็จลงไปประทับบนเรือในทะเลสาบ ส่วนประชาชนทั้งหมดอยู่บนฝั่ง พระองค์ทรงสอนเขาหลายเรื่องเป็นอุปมา ในการสอนนั้น พระองค์ตรัสว่า “จงฟังเถิด ชายคนหนึ่งออกไปหว่านเมล็ดพืช ขณะที่เขากำลังหว่านอยู่นั้น บางเมล็ดตกอยู่ริมทางเดิน นกก็จิกกินจนหมด บางเมล็ดตกบนพื้นหินที่มีดินอยู่เล็กน้อย ก็งอกขึ้นทันทีเพราะดินไม่ลึก แต่เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ก็ถูกแดดเผา และเหี่ยวแห้งไปเพราะไม่มีราก บางเมล็ดตกในพงหนาม ต้นหนามก็ขึ้นคลุมมันไว้ จึงไม่เกิดผล บางเมล็ดตกในที่ดินดี จึงงอกขึ้น เติบโต และเกิดผลสามสิบเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง ร้อยเท่าบ้าง” แล้วพระองค์ตรัสว่า “ใครมีหูสำหรับฟัง ก็จงฟังเถิด”

      เมื่อประชาชนจากไปแล้ว อัครสาวกสิบสองคนกับผู้ที่อยู่รอบ ๆ พระองค์ ทูลถามเรื่องอุปมา พระองค์ตรัสตอบว่า “พระเจ้าประทานธรรมล้ำลึกเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้าให้ท่านทั้งหลายรู้ แต่สำหรับคนที่อยู่ภายนอก ทุกสิ่งแสดงออกเป็นเพียงอุปมา ดังที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า เพื่อเขาจะมองแล้วมองเล่า แต่ไม่เห็น ฟังแล้วฟังเล่า แต่ไม่เข้าใจ มิฉะนั้นแล้วเขาคงได้กลับใจ และพระเจ้าคงจะทรงให้อภัยเขา

      พระองค์ตรัสว่า “ท่านไม่เข้าใจอุปมานี้ แล้วจะเข้าใจอุปมาอื่น ๆ ได้อย่างไรเล่า ผู้หว่านพืชนั้นหว่านพระวาจา เมล็ดที่ตกริมทางหมายถึงบุคคลซึ่งรับพระวาจาที่หว่าน เมื่อเขาได้ฟังพระวาจา ซาตานก็มาช่วงชิงพระวาจาที่หว่านในตัวเขาไป เช่นเดียวกัน เมล็ดที่ตกบนหินหมายถึงบุคคลที่ได้ฟังพระวาจา และมีความยินดีรับไว้ทันที แต่เขาไม่มีรากในตัว จึงไม่มั่นคง เมื่อเผชิญความยากลำบากหรือถูกข่มเหงเพราะพระวาจานั้น เขาก็ยอมแพ้ทันที เมล็ดที่ตกในพงหนามหมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจา แต่ความวุ่นวายในทางโลก ความลุ่มหลงในทรัพย์สมบัติ และความโลภในสิ่งอื่น ๆ เข้ามาปกคลุมพระวาจาไว้ จึงไม่เกิดผล ส่วนเมล็ดพืชที่ตกในที่ดินดี หมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาแล้วรับไว้ จึงเกิดผลสามสิบเท่า หกสิบเท่า และร้อยเท่า”

มก 4:1-33 อุปมา : พระคริสตเจ้าทรงเปิดเผยให้เราทราบถึงธรรมล้ำลึกแห่งอาณาจักรของพระองค์ผ่านทางการใช้เรื่องอุปมาต่างๆ การที่บรรดาอัครสาวกเข้าใจความหมายของอุปมาเหล่านั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งเนื่องจากพวกเขาจะเป็นบุคคลกลุ่มแรกที่รับความเชื่อ พระคริสตเจ้าทรงสอนด้วยการใช้ภาพของเมล็ดพืชเพื่อสื่อว่าว่าการแผ่ขยายอาณาจักรนั้นจะต้องมาจากภายในและล้นออกมาในชีวิตของผู้ติดตามพระองค์  สิบสอง : เป็นการอ้างอิงที่นักบุญมาระโกใช้โดยทั่วไปเพื่อกล่าวถึงอัครสาวกสิบสองคน

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

27 มกราคม

“ความตายเอ๋ย ชัยชนะของเจ้าอยู่ไหน ความตายเอ๋ย พิษของเจ้าอยู่ไหน” (1คร 15:55)

กลัวความตาย

บทไตร่ตรอง

ความตายของเราเป็นสิ่งแน่นอนที่สุดในโลกนี้ เราจึงควรตั้งเป้าหมายไว้ว่าจะเผชิญกับความตายด้วยการดำเนินชีวิตที่ดี มีความเชื่อในพระเยซูเจ้า และไว้วางใจในพระสัญญาของพระองค์ที่จะประทานความยินดีนิรันดรในสวรรค์แก่เรา

มั่นใจได้ว่า นักบุญโยเซฟดำเนินชีวิตตามเป้าหมายเหล่านี้จวบจนสิ้นชีวิต และท่านยังมีพระนางมารีย์และพระเยซูเจ้าประทับอยู่เคียงข้างด้วย

กษัตริย์ดาวิดกล่าวในบทสดุดีเกี่ยวกับการสนิทสนมของพระเจ้า และการดำรงอยู่ในความรักของพระเจ้าสำหรับท่าน  แม้ก่อนที่กษัตริย์ดาวิดจะประสูติมา ท่านอธิษฐานภาวนาว่า “พระองค์ทรงปั้นส่วนต่างๆ ภายในของข้าพเจ้า ทรงถักทอข้าพเจ้าในครรภ์มารดา ... โครงร่างของข้าพเจ้าไม่เป็นสิ่งลึกลับสำหรับพระองค์ ... ข้าพเจ้าถูกปั้นอย่างเงียบๆ” (สดด 139:13-15)  เรื่องราวอื่นๆ ในพระคัมภีร์ย้ำให้เห็นถึงความจริงที่ว่า เด็กที่อยู่ในครรภ์มารดา  ไม่ว่าการพัฒนาอยู่ในระยะไหน เป็นบุคคลมนุษย์เต็มรูปแบบ – ได้รับรู้และได้รับความรักจากพระเจ้า มีการแบ่งปันศักดิ์ศรี และมีค่าอันยิ่งใหญ่ของทุกๆ คนที่เป็นบุคคลมนุษย์สร้างโดยพระเจ้าตามภาพลักษณ์ของพระองค์ (ปฐก 1:26-27)

(อ่านเพิ่มเติม)

วันที่ 26 มกราคม

ระลึกถึงนักบุญทิโมธี และนักบุญทิตัส พระสังฆราช

(SS. Timothy & Titus, Bishops, memorial)

I.  นักบุญทิโมธี

 ท่านเป็น "บุตรสุดที่รักในความเชื่อ" ของนักบุญเปาโล (1ทธ 1:2) และเป็นศิษย์ที่ใกล้ชิดมากที่สุด บ้านเกิดของท่านคือเมือง ลิสตรา ในเอเชีย ไมเนอร์ (= ตุรกี) พ่อของท่านเป็นคนต่างศาสนา แต่แม่เป็นชาวยิว  ทิโมธีอาจจะเข้าเป็นคริสตชนในช่วงการเดินทางแพร่ธรรมครั้งแรกของนักบุญเปาโล ในปี ค.ศ. 47 ซึ่งตอนนั้นเขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราว 15 ปี ต่อมาอีก 4 ปีนักบุญเปาโลได้พบเขาอีกครั้งหนึ่ง  และได้ยินถึงคุณธรรมและความร้อนรนของทิโมธีซึ่งคริสตชนเมืองอิโคนิอุมและเมืองลิสตราพากันพูดถึง  จนกระทั่งนักบุญเปาโลได้ตัดสินใจชวนเขาให้ร่วมเดินทางและคอยช่วยเหลือท่าน  ที่จริงมีสิลาสคนหนึ่งแล้วที่มาจากกรุงเยรูซาเล็มพร้อมกับท่านที่คอยช่วยเหลืออยู่  ส่วนทิโมธีนั้นเพื่อให้ได้รับการต้อนรับอย่างดีในหมู่คณะชาวยิว  นักบุญเปาโลได้ให้เขาเข้าสุหนัต

วันอังคาร สัปดาห์ที่ 3

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกา (ลก 10:1-9)  

ต่อจากนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแต่งตั้งศิษย์อีกเจ็ดสิบสองคน และทรงส่งเขาล่วงหน้าพระองค์เป็นคู่ๆ ไปทุกตำบลทุกเมืองที่พระองค์จะเสด็จ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ข้าวที่จะเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด จงไปเถิด เราส่งท่านทั้งหลายไปดุจลูกแกะในฝูงสุนัขป่า อย่านำถุงเงิน ย่ามหรือรองเท้าไปด้วย อย่าเสียเวลาทักทายผู้ใดตามทาง เมื่อท่านเข้าบ้านใด จงกล่าวก่อนว่า “สันติสุขจงมีแก่บ้านนี้เถิด” ถ้ามีผู้สมควรจะรับสันติสุขอยู่ที่นั่น สันติสุขของท่านจะอยู่กับเขา มิฉะนั้น สันติสุขของท่านจะกลับมาอยู่กับท่านอีก จงพักอาศัยในบ้านนั้น กินและดื่มของที่เขาจะนำมาให้ เพราะว่าคนงานสมควรที่จะได้รับค่าจ้างของตน อย่าเข้าบ้านนี้ออกบ้านโน้น เมื่อท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาต้อนรับท่าน จงกินของที่เขาจะนำมาตั้งให้ จงรักษาผู้เจ็บป่วยในเมืองนั้นและบอกเขาว่า “พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว”

ลก 10:1 เจ็ดสิบ : ตัวเลขจำนวนนี้บ่งบองถึงจำนวนผู้อาวุฒิโสจำนวนเจ็ดสิบคนที่โมเสสได้แต่งตั้ง และเจ็ดสิบชนชาติที่ถูกกล่าวถึงในหนังสือปฐมกาล ซึ่งเป็นเครื่องหมายว่าพระวรสารและข่าวสารแห่งการไถ่กู้นั้น จะได้รับการประกาศไม่เพียงแต่ในหมู่ชนชาติอิสราแอลเท่านั้น แต่รวมไปถึงทุกชนชาติด้วย

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

26 มกราคม

“ลูกเอ๋ย ทำไมจึงทำกับเราเช่นนี้ ดูซิ พ่อกับแม่ต้องกังวลใจตามหาลูก” (ลก 2:48)

พ่อแม่ที่กังวลใจ

บทไตร่ตรอง

ในวันที่สาม โยเซฟพร้อมกับพระนางมารีย์พบพระเยซูเจ้าในพระวิหาร ประทับนั่งอยู่ในหมู่อาจารย์ ทรงฟังและทรงไต่ถามพวกเขา ทุกคนที่ได้ฟังพระองค์ต่างประหลาดใจในการตอบคำถามของพระองค์ เหตุการณ์นี้ทำให้โยเซฟและพระนางมารีย์รู้สึกแปลกใจยิ่งนัก

ท่านทั้งสองก็เป็นเช่นเดียวกับพ่อและแม่ทุกคนที่รู้สึกห่วงใยและวิตกกังวล เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกันนี้

คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก CCC ข้อ 663 พระคริสตเจ้าจึงประทับเบื้องขวาพระบิดา “สำนวน ‘เบื้องขวาพระบิดา’ หมายถึง  พระเกียรติและพระสิริรุ่งโรจน์แบบพระเจ้าที่พระบุตรทรงมีในฐานะพระบุตรของพระเจ้า ร่วมพระธรรมชาติเดียวกับพระบิดาตั้งแต่นิรันดร และเมื่อทรงรับสภาพมนุษย์แล้ว พระวรกายของพระองค์ก็ทรงพระสิริรุ่งโรจน์เช่นเดียวกันด้วย”

วันจันทร์ สัปดาห์ที่ 3

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโก ( มก 16:15-18)

เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวดีให้มนุษย์ทั้งปวง ผู้ที่เชื่อและรับศีลล้างบาปก็จะรอดพ้น ผู้ที่ไม่เชื่อจะถูกตัดสินลงโทษ ผู้ที่เชื่อจะทำอัศจรรย์เหล่านี้ได้ คือจะขับไล่ปีศาจในนามของเรา จะพูดภาษาใหม่ๆ ได้ จะจับงูได้ และถ้าดื่มยาพิษก็จะไม่ได้รับอันตราย เขาจะปกมือเหนือคนเจ็บ คนเจ็บเหล่านั้นก็จะหายจากโรคภัย”

มก 16:15-18 พระคริสตเจ้าทรงส่งบรรดาศิษย์ของพระองค์ให้ออกไปเทศน์สอนให้กับนานาชาติ และมอบศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการไถ่กู้ของพระองค์ให้แก่พวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการโปรดศีลล้างบาป การทำอัศจรรย์ต่างๆ ของบรรดาศิษย์นั้นเป็นการแสดงถึงเครื่องหมายว่านั่นเป็นพระอานุภาพของพระคริสตเจ้าที่ทรงกระทำโดยผ่านทางพวกเขา

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

25 มกราคม

“ดังนั้น ท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว” (มธ 6:34)

อย่ากังวล

บทไตร่ตรอง

ด้วยเพียงไม่กี่ย่อหน้าเกี่ยวกับเรื่องการที่เราต้องพึ่งพาพระเจ้า พระเยซูเจ้าทรงใช้คำว่า กังวล หรือทรงใช้ประโยคที่ความหมายเหมือนกันในสี่โอกาสว่า “อย่าเป็นห่วงเลย” “มีใครในพวกท่านที่เป็นห่วง” “จงอย่ากระวนกระวาย” “อย่ากังวลเลย”       

นักบุญโยเซฟเองก็มีสิ่งที่ทำให้ท่านต้องเป็นกังวลมากมายนัก แต่มีคำถามหนึ่งที่ดีคือ แล้วท่านได้เป็นกังวลบ้างไหม

ข้อคิดข้อรำพึง

อาทิตย์ที่ 3 เทศกาลธรรมดา ปี B

“เวลาที่กำหนดไว้มาถึงแล้ว พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้แล้ว 

จงกลับใจ และเชื่อข่าวดีเถิด”

 นี่เป็นพระภารกิจแรกๆ ที่พระเยซูเจ้าทรงเริ่มกระทำตามพระวรสารของนักบุญมาระโก คือพระองค์เสด็จไปแคว้นกาลิลี ทรงประกาศข่าวดีของพระเจ้า ทรงประกาศว่าพระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้แล้ว จงกลับใจ และเชื่อข่าวดีเถิด

 การกลับใจเป็นสิ่งที่มีความสำคัญยิ่งในทัศนะของพระเยซูเจ้า การเรียกร้องให้มีการกลับใจมีมาโดยตลอดในกระแสประวัติศาสตร์แห่งความรอด บรรดาประกาศกในสมัยพันธสัญญาเดิมล้วนเรียกร้องให้ประชาชนชาวอิสราเอลกลับใจ เปลี่ยนวิถีทางดำเนินชีวิต หันกลับมาหาพระเจ้า เคารพเชื่อฟังในพระองค์และกฎเกณฑ์ของพระองค์ พระเจ้าทรงมีพระทัยดีและพร้อมจะทรงอภัยโทษให้สำหรับผู้ที่แสดงออกถึงการกลับใจอย่างแท้จริง

วันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 3

พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโก (มก 1:14-20)  

หลังจากที่ยอห์นถูกจองจำ พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังแคว้นกาลิลี ทรงประกาศเทศนาข่าวดีของพระเจ้า ตรัสว่า ‘เวลาที่กำหนดไว้มาถึงแล้ว พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้แล้ว จงกลับใจ และเชื่อข่าวดีเถิด’

      ขณะที่ทรงดำเนินไปตามชายฝั่งทะเลสาบกาลิลี พระองค์ทอดพระเนตรเห็นซีโมนกับอันดรูว์น้องชายกำลังทอดแหอยู่ในทะเลสาบ เพราะเขาเป็นชาวประมง พระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาว่า ‘จงตามเรามาเถิด เราจะทำให้ท่านเป็นชาวประมงหามนุษย์’ ทันใดนั้น เขาก็ละแหไว้ แล้วตามพระองค์ไป

      เมื่อทรงดำเนินไปอีกเล็กน้อย พระองค์ทอดพระเนตรเห็นยากอบ บุตรของเศเบดี และยอห์นน้องชายกำลังซ่อมแหอยู่ในเรือ ทันใดนั้น พระองค์ทรงเรียกเขา เขาก็ละเศเบดี บิดาของเขาไว้ในเรือกับลูกจ้าง แล้วตามพระองค์ไป

มก 1:14-20 จงกลับใจ และเชื่อข่าวดีเถิด : ในภาษากรีกคำว่า Metanoia มีความหมายว่า การกลับใจอย่างลึกซึ้ง พระหรรษทานแห่งการกลับใจและความสามารถในการดำเนินชีวิตสู่ความศักดิ์สิทธิ์นี้มอบให้กับผู้ที่มีความเชื่อในการรับศีลล้างบาป การตอบรับในทันทีของบรรดาอัครสาวกและการตอบสนองอย่างไม่มีเงื่อนไขต่อการเรียกของพระคริสตเจ้า เป็นตัวอย่างของท่าทีที่เหมาะสมในการยอมรับการเป็นศิษย์ของพระองค์ การกลับใจไม่ได้สงวนไว้สำหรับการเริ่มต้นชีวิตคริสชนเท่านั้น แต่ต้องเป็นลักษณะนิสัยคงที่ตลอดทุกวันในชีวิตของเรา เทศกาลมหาพรตจึงเป็นช่วงเวลาพิเศษที่จะกระตุ้นให้เกิดการกลับใจโดยผ่านทางการภาวนาและการใช้โทษบาป

Day by Day with St. Joseph (วันละหนึ่งนาทีกับนักบุญโยเซฟ)

24 มกราคม

“ข้าแต่พระบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ โปรดเฝ้ารักษาบรรดาผู้ที่ทรงมอบให้ข้าพเจ้าไว้ในพระนามของพระองค์ เพื่อเขาจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันเหมือนกับพระองค์และข้าพเจ้า” (ยน 17:11)

เป็นหนึ่งเดียวกับบรรดาผู้เชื่อ

บทไตร่ตรอง

บรรดาคริสตชน ชาวยิว และชาวมุสลิม ต่างมีความเชื่อฝ่ายจิตหลายอย่างที่เหมือนกัน และมีบางแนวปฏิบัติร่วมกัน กล่าวคือ เชื่อในพระเจ้าองค์เดียว มีการภาวนาประจำวัน คารวกิจประจำสัปดาห์ การช่วยเหลือผู้ยากไร้ และการจำศีลอดอาหาร เป็นต้น

ผู้นำที่กระตือรือร้นท่านหนึ่งในการสร้างความเป็นหนึ่งเดียวกล่าวว่า “มีเพียงบุคคลสองประเภทในชีวิตของข้าพเจ้า คือบุคคลที่ข้าพเจ้ารัก และบุคคลที่ข้าพเจ้าไม่รู้จัก”