ทำไมเราจึงต้องอ้อนวอนขอพระเจ้าเพื่อผู้อื่น
ดังเช่นที่อับราฮัมภาวนาอ้อนวอนเพื่อชาวเมืองโสดม และพระเยซูเจ้าทรงภาวนาเพื่อบรรดาศิษย์ของพระองค์ และในชุมชนคริสตชนยุคแรกๆ เห็นว่า “อย่าเห็นแก่ผลประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว จงเห็นแก่ผลประโยชน์ของผู้อื่นด้วย” (ฟป 2:4) ดังนั้นคริสตชนก็เช่นกัน ควรภาวนาอยู่เสมอเพื่อทุกคน เพื่อผู้เป็นที่รัก เพื่อผู้ที่มิได้ใกล้ชิด และแม้แต่เพื่อผู้ที่เป็นศัตรู (2634-2636, 2647)

ทำไมเราจึงควรภาวนาวอนขอพระเจ้า
พระเจ้าทรงรู้จักเราดี และทรงทราบว่าเราต้องการอะไร อย่างไรก็ตาม พระเจ้าทรงต้องการให้เราวอนขอ ให้เราหันไปหาพระองค์ในยามจำเป็น ร้องเรียกวิงวอน คร่ำครวญ เรียกหาพระองค์ และแม้แต่บอกถึงการต่อต้านพระองค์ในการภาวนาของเรา (2629-2633)

อาทิตย์ที่ 26 เทศกาลธรรมดา

ข่าวดี    ลูกา 16:19-31
    (19)‘เศรษฐีผู้หนึ่ง แต่งกายหรูหราด้วยเสื้อผ้าเนื้อดีราคาแพง จัดงานเลี้ยงใหญ่ทุกวัน  (20)คนยากจนผู้หนึ่งชื่อลาซารัส นอนอยู่ที่ประตูบ้านของเศรษฐีผู้นั้น เขามีบาดแผลเต็มตัว  (21)อยากจะกินเศษอาหารที่ตกจากโต๊ะของเศรษฐี  ((22))มีแต่สุนัขมาเลียแผลของเขา  (22)วันหนึ่ง คนยากจนผู้นี้ตาย ทูตสวรรค์นำเขาไปอยู่ในอ้อมอกของอับราฮัม  เศรษฐีคนนั้นก็ตายเช่นเดียวกัน และถูกฝังไว้ (23)‘เศรษฐีซึ่งกำลังถูกทรมานอยู่ในแดนผู้ตาย แหงนหน้าขึ้น มองเห็นอับราฮัมแต่ไกล และเห็นลาซารัสอยู่ในอ้อมอก  (24)จึงร้องตะโกนว่า “ท่านพ่ออับราฮัม จงสงสารลูกด้วย กรุณาส่งลาซารัสให้ใช้ปลายนิ้วจุ่มน้ำมาแตะลิ้นให้ลูกสดชื่นขึ้นบ้าง เพราะลูกกำลังทุกข์ทรมานอย่างสาหัสในเปลวไฟนี้”  (25)แต่อับราฮัมตอบว่า “ลูกเอ๋ย จงจำไว้ว่า เมื่อยังมีชีวิต ลูกได้รับแต่สิ่งดี ๆ ส่วนลาซารัสได้รับแต่สิ่งเลว ๆ  บัดนี้เขาได้รับการบรรเทาใจที่นี่ ส่วนลูกต้องรับทรมาน  (26)ยิ่งกว่านั้น ยังมีเหวใหญ่ขวางอยู่ระหว่างเราทั้งสอง จนใครที่ต้องการจะข้ามจากที่นี่ไปหาลูก ก็ข้ามไปไม่ได้ และผู้ที่ต้องการจะข้ามจากด้านโน้นมาหาเรา ก็ข้ามมาไม่ได้ด้วย”  (27)‘เศรษฐีจึงพูดว่า “ท่านพ่อ ลูกอ้อนวอนให้ท่านส่งลาซารัสไปยังบ้านบิดาของลูก  (28)เพราะลูกยังมีพี่น้องอีกห้าคน ขอให้ลาซารัสเตือนเขาอย่าให้มายังสถานที่ทรมานแห่งนี้เลย”  (29)อับราฮัมตอบว่า “พี่น้องของลูกมีโมเสสและบรรดาประกาศกอยู่แล้ว ให้เขาเชื่อฟังท่านเหล่านั้นเถิด” (30)แต่เศรษฐีพูดว่า “มิใช่เช่นนั้น ท่านพ่ออับราฮัม ถ้าใครคนหนึ่งจากบรรดาผู้ตายไปหาเขา เขาจึงจะกลับใจ”  (31)อับราฮัมตอบว่า “ถ้าเขาไม่เชื่อฟังโมเสสและบรรดาประกาศก แม้ใครที่กลับคืนชีวิตจากบรรดาผู้ตายเตือนเขา เขาก็จะไม่เชื่อ”

นักบุญลูกาบรรจงใช้ถ้อยคำอย่างพิถีพิถันในอุปมาเรื่องนี้ เพื่อขับเน้นความแตกต่างระหว่างสองสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกันอย่างสุดขั้ว
    ขั้วแรกคือ “เศรษฐี”
มีคนตั้งชื่อให้เศรษฐีคนนี้ว่าดีแวส (Dives เป็นคำละตินแปลว่า “รวย”)  เขาเจริญชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยราวกับพิมพ์ธนบัตรได้เอง
    ตามต้นฉบับ ลูกาบรรยายถึงความหรูหราฟุ่มเฟือยของดีแวสว่า เขาแต่งกายด้วยผ้าลินินชั้นดี สีม่วง
ชุดผ้าลินินสีม่วงเป็นเครื่องแต่งกายของมหาสมณะ ซึ่งมีราคาเทียบเท่าค่าแรงงานของคนสมัยนั้นประมาณสองถึงสามปี
หากคิดค่าแรงงานขั้นต่ำในปัจจุบันที่ 180 บาทต่อวัน เครื่องแต่งกายของดีแวสจะมีราคาประมาณแสนสามหมื่นถึงเกือบสองแสนบาทต่อชุด !

การสอนคำสอนที่เหมาะกับผู้สูงอายุ (อ้างถึง GCD (1971) 95, ChL 48)
ผู้สูงอายุ  พระพรที่พระเป็นเจ้ามอบให้พระศาสนจักร
186    ในหลายประเทศ  จำนวนผู้สูงอายุที่เพิ่มขึ้นแทนคำท้าทายพระศาสนจักรในด้านการอภิบาลที่เฉพาะและใหม่  บ่อยทีเดียวที่เราเข้าใจว่าผู้สูงอายุเป็นบุคคลเป้าหมายที่ขาดความกระตือรือร้น  และอาจเป็นเพียงสิ่งที่เป็นภาระ  อย่างไรก็ตาม โดยการพิจารณาด้วยความเชื่อ เราจะต้องเข้าใจว่าพวกเขาเป็นเสมือนพระพรที่พระเป็นเจ้ามอบให้กับพระศาสนจักรและสังคม  จึงจะต้องเอาใจใส่สอนคำสอนให้อย่างเหมาะสม  พวกเขาก็มีสิทธิและบทบาทหน้าที่ในเรื่องการสอนคำสอนเช่นเดียวกับคริสตชนทุกคน

ก่อนจะสิ้นพระชนม์บนกางเขน
พระคริสต์ตรัสชัดเจนยิ่งนักหนา
ยวงจงรับพระนางเป็นมารดา
และแม่จ๋านั่นคือลูกของนาง
ดังนั้นในฐานะที่เป็นแม่
พระนางรักเราแท้ไม่เหินห่าง
อุปถัมภ์ค้ำจุนเราทุกทาง
เป็นสื่อกลางระหว่างพระกับเรา

ดาวน์โหลดใบงาน

อาสนวิหารอัสสัมชัญเปิดคอร์สการเรียนคำสอนผู้ใหญ่ สำหรับผู้ใหญ่ที่เตรียมจะเป็นคริสตชน ทุกวันอาทิตย์ตั้งแต่เวลา 10.10-11.30 น. เริ่มคอร์สวันที่ 6 กรกฎาคม 2014 ถึงปัจจุบันเป็นเวลาประมาณ 7 เดือน ซึ่งมีผู้สนใจเรียนประมาณ 20-25 คน
    ดังนั้น แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ ร่วมกับอาสนวิหารอัสสัมชัญ ได้จัดพิธีต้อนรับผู้สมัครเรียนคำสอน เมื่อวันอาทิตย์ที่ 1 มีนาคม 2015 ในพิธีมิสซาฯ เวลา 08.30 น. โดยคุณพ่อสานิจ  สถะวีระวงส์  เป็นประธาน ณ หอประชุมชั้น 4 ร.ร. อัสสัมชัญศึกษา

เครื่องหมายต่างๆ ของศีลศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน (1146-1152, 1189)
บางอย่างมาจากสิ่งที่ถูกสร้าง (แสงสว่าง น้ำ ไฟ ขนมปัง น้ำองุ่น และน้ำมัน)    บางอย่างมาจากชีวิตทางสังคม (การล้าง การเจิม การบิปัง) และบางอย่างมาจากประวัติศาสตร์แห่งความรอดพ้นในพันธสัญญาเดิม (พิธีปัสกา เครื่องบูชา การปกมือ การเจิมถวาย)

อาหารค่ำมื้อสุดท้าย (Last Supper)
พระเยซูเจ้าทรงตั้งศีลมหาสนิทขึ้นเมื่อวันพฤหัสบดีศักดิ์สิทธิ์ (1 คร.11.23) ขณะที่ทรงร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายกับบรรดาอัครสาวกของพระองค์
1.ในพันธสัญญาเดิม ศีลมหาสนิทถูกประกาศไว้ล่วงหน้าในงานเลี้ยงอาหารค่ำปัสกาประจำปีของชาวยิว ด้วยขนมปังไร้เชื้อ เพื่อเป็นการระลึกถึงการรีบออกจากประเทศอียิปต์ และการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ

อาแมนหรืออาเมน (Amen)
ศัพท์ฮีบรูแปลว่า “สาธุ ขอให้เป็นเช่นนั้นเทอญ”
คำว่า “อาแมน” แปลทับศัพท์จากภาษาฮีบรู ความหมายเดิมหมายถึง ความมั่นคง (ความสัมพันธ์) แน่นแฟ้น น่าไว้ใจได้ และสัจจะ ชาวอิสราเอลพูดคำนี้แสดงถึงความยินยอม หรือสนับสนุนคำพูดของคนอื่น เช่น สาบาน (กดว.5.19-22)   คำอวยพรหรือคำแช่งสาปของพระเจ้า (ฉธบ.27.11-26) คำประกาศ (1 พกษ.1.36) คำเผยพระวจนะ (ยรม. 28.6) คำสรรเสริญพระเจ้า (1 พศด.16.36 / สดด.41.13)  ยด.14-25)   คำอธิษฐาน (1 คร.14.16) คำพยากรณ์ (วว.1.7) และคำสัญญา (วว.22.20)

เครื่องหมายอัศจรรย์ (Miracle)
การกระทำหรือเหตุการณ์ที่พระเจ้าหรือพระเยซูเจ้าทรงกระทำเพื่อเป็นเครื่องหมายว่า พระเจ้าทรงสำแดงพระอานุภาพในเหตุการณ์นั้นเพื่อช่วยมนุษย์
พระเยซูเจ้าทรงกระทำอัศจรรย์โดยมีจุดมุ่งหมาย

• เพื่อเชิญชวนมนุษย์ทุกคนให้มาเป็นส่วนหนึ่งของพระอาณาจักรของพระเจ้า (นอกเหนือจากพระวาจา) แม้กระทั่งคนบาปหนักก็ถูกเรียกให้กลับใจและให้ยอมรับพระเมตตาอันไร้ขอบเขตของพระบิดา 
• การทำอัศจรรย์หรือเครื่องหมายเพื่อเป็นการยืนยันว่าพระอาณาจักรอยู่ในพระเมสสิยาห์  หรือ พระเจ้าอยู่ในพระองค์ (ยน. 10.30) โดยแสดงพระสิริรุ่งโรจน์อย่างทรงอำนาจ (ยน. 1.14)   เช่นการไล่ปีศาจหมายถึงการปลดปล่อยมนุษย์ให้พ้นจากการเป็นทาสของบาป  การขับไล่ปีศาจเป็นการประกาศว่า ไม้กางเขนของพระองค์จะมีชัยชนะเหนือ "เจ้านายแห่งโลกนี้" (ยน. 12.31)

อัลเลลูยา (Alleluia)
เป็นคำร้องสรรเสริญพระเจ้า  คำละติน ชาวยิวชอบตะโกนคำนี้เวลาดีใจ “จงสรรเสริญพระยาเวห์” พระศาสนจักรคาทอลิกถือว่าเป็นคำที่แสดงความขอบพระคุณพระเจ้าด้วยความยินดี จึงกำหนดให้ร้องคำนี้อย่างสง่าในวันปัสกา และในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ ก่อนที่พระสงฆ์จะอ่านพระวรสาร

พระเยซูเจ้าและความร่ำรวยทางโลก
พระเยซูเจ้าทรงอวยพรงานของมนุษย์  แต่ทรงสาปแช่งความร่ำรวยที่มนุษย์ตกเป็นทาส
พระองค์ตรัสว่า คนที่แสวงหาความสุขจากความร่ำรวยทางโลกจะไม่ได้รับบำเหน็จในสวรรค์  เพราะเขาได้รับบำเหน็จของเขาในโลกนี้แล้ว (เทียบ มธ 6:2)
“ท่านทั้งหลายจะปรนนิบัติรับใช้พระเจ้าและเงินทองพร้อมกันไม่ได้” (มธ 6:24)
“มนุษย์จะได้ประโยชน์ใดในการที่ได้โลกทั้งโลกเป็นกำไรแต่ต้องเสียชีวิต” (มธ 16:26)
ชายคนหนึ่งมาเฝ้าพระองค์ทูลถามว่า “พระอาจารย์ ข้าพเจ้าต้องทำความดีอะไรเพื่อจะมีชีวิตนิรันดร” (มธ 19:16)
นี่คือตัวอย่างของคนที่อ้างว่าจะแสวงหาชีวิตนิรันดร์ด้วยตนเอง โดยอาศัยคุณความดีและกิจศรัทธาส่วนตัว

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง เป็นหมู่บ้านที่น่าอยู่
แต่น่าเสียดายที่มีปัญหาอยู่ว่าหมู่บ้านจะขาดน้ำหากฝนไม่ตก
เพื่อแก้ปัญหานี้ กรรมการหมู่บ้านจึงประกาศหาคนรับจ้างขนส่งน้ำมาให้คนในหมู่บ้านใช้
ชายหนุ่มสองคนเสนอตัวเข้ารับงานนี้
กรรมการหมู่บ้านตกลงทำสัญญากับคนทั้งสอง
โดยหวังว่าเขาสองคนจะได้แข่งขันกันทำงานและรักษาราคาให้อยู่ในระดับที่น่าพอใจ

พระศาสนจักรประกอบพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์บนแผ่นดินนี้อย่างไร (1140-1144, 1188)
พระศาสนจักรประกอบพิธีกรรมบนแผ่นดินนี้ในฐานะประชากรสงฆ์ ซึ่งแต่ละคนก็กระทำตามหน้าที่ของตน ในการเป็นหนึ่งเดียวกับพระจิต ผู้ที่ได้รับศีลล้างบาปแล้วทุกคนร่วมกันถวายเครื่องบูชาฝ่ายจิต ศาสนบริกรที่ได้รับศีลบวชประกอบพิธีกรรมตามศีลบวชที่ได้รับเพื่อรับใช้สมาชิกทุกคนของพระศาสนจักร บรรดาพระสังฆราชและพระสงฆ์กระทำในพระบุคคลของพระคริสตเจ้าผู้เป็นศีรษะ