143. สมเด็จพระสันตะปาปาทรงไม่รู้จักผิดพลาดจริงหรือ

จริง แต่สมเด็จพระสันตะปาปา ตรัสอย่างไม่ผิดพลาด เฉพาะเมื่อพระองค์ทรงประกาศเรื่องข้อความเชื่อ โดยอำนาจสูงสุดของพระพระศาสนจักรเท่านั้น (“ex cathedra”) กล่าวคือ พระองค์ทรงมีอำนาจการตัดสินสูงสุดในเรื่องความเชื่อและศีลธรรม คำตัดสินเกี่ยวกับพระศาสนจักรของคณะพระสังฆราช ในความเป็นหนึ่งเดียวกับสมเด็จพระสันตะปาปา ย่อมมีคุณลักษณะที่ไม่ผิดพลาดด้วย เช่น ข้อตัดสินของสภา (888-892)

การไม่รู้จักผิดพลาดของสมเด็จพระสันตะปาปา มิได้เกี่ยวข้องกับการที่พระองค์ต้องมีศีลธรรมสมบูรณ์แบบ หรือมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด สิ่งที่พระองค์ไม่รู้จักผิดพลาด คือเรื่องเกี่ยวกับพระศาสนจักร เพราะพระเยซูเจ้าทรงสัญญาประทานพระจิตเจ้าแก่พระศาสนจักร ผู้ทรงปกปักรักษาพระศาสนจักรไว้ในความจริง และนำพระศาสนจักรไปสู่ความจริงที่ลึกซึ้งมากขึ้น เมื่อข้อความเชื่อที่เป็นจริงชัดเจนเกิดถูกปฏิเสธ หรือถูกตีความอย่างผิด ๆ พระศาสนจักรจึงต้องเป็นเสียงสุดท้าย ประกาศชัดเจนเด็ดขาดว่าสิ่งใดถูกและสิ่งใดผิด และนี่คือเสียงของสมเด็จพระสันตะปาปา ในฐานะผู้สืบตำแหน่งจากนักบุญเปโตร และเป็นผู้สำคัญที่สุดในบรรดาพระสังฆราช พระองค์มีอำนาจกำหนดเรื่องข้อความเชื่อที่เป็นปัญหาถกเถียงกัน โดยอาศัยธรรมประเพณีความเชื่อของพระศาสนจักร และนำเสนอต่อสัตบุรุษทุกยุคสมัยว่า เป็นสิ่งที่  “เชื่อได้อย่างแน่นอน” เราจึงกล่าวได้ว่า สมเด็จพระสันตะปาปาทรงประกาศข้อความเชื่อ ดังนั้น ข้อความเชื่อจึงมิได้เป็นเนื้อหา “ใหม่” แต่อย่างใด การประกาศข้อความเชื่อเกิดขึ้นน้อยครั้งมาก ครั้งสุดท้ายคือ ค.ศ. 1950