กษัตริย์ซาโลมอนอธิษฐานขอปรีชาญาณ
7ข้าพเจ้าอธิษฐานขอความรอบรู้ แล้วพระเจ้าก็ประทาน
ข้าพเจ้าวอนขอ แล้วจิตแห่งปรีชาญาณก็มาหาข้าพเจ้า
8ข้าพเจ้าประมาณค่าปรีชาญาณเหนือกว่าคทาและราชบัลลังก์c
ข้าพเจ้าคิดว่าทรัพย์สมบัติไม่มีค่าใดเลยเมื่อเปรียบกับปรีชาญาณ
9แม้เพชรล้ำค่า ข้าพเจ้าคิดว่าด้อยกว่าปรีชาญาณ
ทองทั้งโลก เมื่อเปรียบกับปรีชาญาณ
ก็เหมือนทรายหยิบมือเดียว
เงิน เมื่อเปรียบกับปรีชาญาณ ก็เหมือนดินโคลน
10ข้าพเจ้ารักปรีชาญาณมากกว่าสุขภาพและความสวยงาม
ข้าพเจ้าคิดว่าปรีชาญาณมีค่ามากกว่าแสงสว่าง
เพราะรังสีของปรีชาญาณไม่มีวันอับแสง
11สิ่งดีทั้งหลายมาถึงข้าพเจ้าพร้อมกับปรีชาญาณ
ทรัพย์สมบัติล้ำค่าอยู่ในมือของปรีชาญาณ
12ข้าพเจ้าชื่นชมสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด เพราะปรีชาญาณเป็นผู้นำมาให้d
แต่ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าปรีชาญาณเป็นผู้ให้กำเนิดeสิ่งเหล่านี้
13ข้าพเจ้าเรียนรู้ปรีชาญาณอย่างจริงจัง
สอนปรีชาญาณแก่ผู้อื่นโดยไม่หวงแหน
ข้าพเจ้าจะไม่ปิดบังคุณค่าของปรีชาญาณ
14ปรีชาญาณเป็นทรัพย์สมบัติที่ไม่มีวันหมดสิ้นสำหรับมนุษย์
ผู้ที่มีทรัพย์สมบัตินี้f ก็จะได้เป็นมิตรกับพระเจ้า
ผู้ได้รับการอบรมสั่งสอนจากปรีชาญาณก็เป็นที่พอพระทัยพระองค์