การไว้ทุกข์j
16ลูกเอ๋ย จงร้องไห้ไว้อาลัยผู้ตายเถิด
จงคร่ำครวญแสดงว่าลูกได้รับความทุกข์สาหัส
แล้วจงปลงศพของเขาตามธรรมเนียม
จงเอาใจใส่ดูแลหลุมศพของเขาด้วยk
17จงร้องไห้อย่างขมขื่น คร่ำครวญด้วยความทุกข์ใจl
จงไว้ทุกข์ให้ผู้ตายอย่างสมเกียรติ
เป็นเวลาหนึ่งวันหรือสองวันmเพื่อมิให้ถูกตำหนิ
แล้วจงควบคุมความทุกข์ให้คลายโศก
18เพราะความทุกข์ย่อมนำความตาย
และใจโศกเศร้าย่อมทำให้หมดกำลัง
19เมื่อมีเคราะห์ร้าย ความทุกข์ก็คงอยู่
ชีวิตของคนยากจนnทำให้ใจเป็นทุกข์
20อย่าปล่อยใจให้อยู่ในความทุกข์
จงไล่ความทุกข์ไป และจงระลึกถึงวาระสุดท้ายo
21อย่าลืมว่าผู้ตายจะกลับมาอีกไม่ได้
และลูกจะไม่เป็นประโยชน์แก่เขา แต่จะทำร้ายตนเอง
22“จงระลึกว่าบั้นปลายชีวิตpของฉันจะเป็นบั้นปลายชีวิตของท่านด้วย
เมื่อวานนี้เป็นวาระของฉัน วันนี้เป็นวาระของท่าน”q
23เมื่อคนตายได้พักผ่อนแล้ว ลูกต้องปล่อยให้การระลึกถึงเขาพักผ่อนด้วย
เมื่อจิตของเขาจากไปแล้ว ก็จงคิดถึงเขาด้วยใจสงบเถิด