กษัตริย์ซาโลมอนทรงคิดจะวอนขอปรีชาญาณจากพระเจ้า

    17ข้าพเจ้าครุ่นคิดเช่นนี้ พินิจพิจารณาในใจว่า
    ความสนิทสัมพันธ์fกับปรีชาญาณนำชีวิตอมตะมาให้
    18ความเป็นมิตรกับปรีชาญาณนำความสุขแท้จริง
    ผลงานของปรีชาญาณนำทรัพย์สมบัติเหลือคณนามาให้
    ความคุ้นเคยกับปรีชาญาณจะนำความรอบรู้
    การสนทนากับปรีชาญาณจะนำชื่อเสียงมาให้
    ข้าพเจ้าจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะได้ปรีชาญาณมาเป็นของตน
    19ข้าพเจ้ามีนิสัยดีตั้งแต่เป็นเด็ก
    ได้รับจิตวิญญาณที่ดีตั้งแต่กำเนิด
    20หรือพูดให้ถูกต้องกว่านั้น เพราะข้าพเจ้าดีอยู่แล้ว จึงเข้ามาอยู่ในร่างกายไร้มลทินg
    21ข้าพเจ้ารู้ว่าจะมีปรีชาญาณไม่ได้ถ้าพระเจ้าไม่ประทานให้
    และการรู้ว่าของประทานนี้มาจากที่ใดก็นับว่าเป็นความฉลาดรอบรู้อยู่แล้ว
    ข้าพเจ้าจึงหันไปหาองค์พระผู้เป็นเจ้า วอนขอพระองค์
    ทูลพระองค์สุดใจว่าดังนี้