การเปรียบเทียบครั้งที่เจ็ด – ทะเลแดงa

19.    1พระเจ้าทรงลงโทษผู้ไม่ยำเกรงพระองค์จนถึงที่สุดอย่างไร้ความปรานี
เพราะทรงทราบล่วงหน้าแล้วว่าเขาทั้งหลายจะทำอย่างไร
2คือเมื่อชาวอียิปต์ปล่อยประชากรของพระองค์ไปแล้ว
เร่งให้ออกเดินทางb เขาก็จะเปลี่ยนใจไล่ตาม
3ขณะที่ชาวอียิปต์กำลังไว้ทุกข์ร่ำไห้ที่หลุมศพผู้ตายนั้น
เขาเปลี่ยนใจวางแผนการไร้สติอีกแผนหนึ่ง
ออกไล่ตามผู้ที่เขาขอร้องให้ออกเดินทางเสมือนว่าเป็นผู้หลบหนี
4ชะตากรรมที่เขาควรจะได้รับcผลักดันเขาให้ทำสิ่งเลวร้ายที่สุดเช่นนี้
ทำให้เขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้น
ความทุกข์ทรมานที่เขาได้รับเป็นการลงโทษน้อยเกินไปdจึงทวีมากขึ้น
          5ขณะที่ประชากรของพระองค์เดินทางอย่างน่าอัศจรรย์
ชาวอียิปต์ก็พบความตายอย่างที่ไม่มีใครเคยได้ยินมาก่อน
6สิ่งสร้างทั้งมวลได้รับรูปแบบใหม่eตามธรรมชาติของตน
เชื่อฟังพระบัญชาเพื่อปกป้องบรรดาบุตรของพระองค์ให้พ้นภัย
7ทุกคนเห็นเมฆก้อนหนึ่งมาปกคลุมค่าย
ในที่ที่เคยเป็นน้ำ แผ่นดินแห้งก็ปรากฏขึ้น
ทางเดินอย่างอิสระเปิดขึ้นในทะเลแดง
และที่ที่มีคลื่นใหญ่ก็กลับเป็นทุ่งราบเขียวชอุ่มf
8ประชากรทั้งหมดเดินผ่านทางนั้นโดยมีพระหัตถ์ของพระองค์ปกป้องไว้
เขาเห็นอัศจรรย์น่าพิศวง
9ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เขาทั้งหลายขับร้องสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงช่วยเขาให้รอดพ้น
ร่าเริงประหนึ่งม้าที่วิ่งไปมาในทุ่งหญ้า
ประหนึ่งลูกแกะที่กระโดดโลดเต้น
10เขายังระลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างที่เขาถูกเนรเทศ
เมื่อแผ่นดินทำให้เกิดตัวริ้นแทนสัตว์เลี้ยง
และแม่น้ำทำให้เกิดกบมากมายแทนปลา
11ต่อมา เขายังเห็นนกชนิดใหม่
เมื่อหิวโหยและร้องขออาหารเลิศรส
12นกคุ่มออกมาจากทะเลเพื่อให้เขาทั้งหลายกินจนอิ่มg