ความอิจฉาและความโลภ
    3คนตระหนี่ไม่ควรจะมีทรัพย์สิน
    ทรัพย์สมบัติจำนวนมากมีประโยชน์อะไรสำหรับคนโลภ
    4ผู้ที่ยอมอดเพื่อสะสมทรัพย์สมบัติก็สะสมไว้สำหรับผู้อื่น
    ผู้อื่นจะใช้ทรัพย์สินของเขาอย่างฟุ่มเฟือย
    5ผู้มีใจแคบต่อตนเองจะมีใจกว้างต่อผู้อื่นได้อย่างไร
    เขาใช้ทรัพย์สมบัติทำให้ตนมีความสุขยังไม่ได้เลย
    6ไม่มีใครใจร้ายเท่ากับคนที่ทรมานตนเอง
    เขาต้องรับผลจากความใจร้ายของตน
    7ถ้าเขาทำดีบ้าง เขาก็ทำด้วยความบังเอิญ
    แต่ในที่สุดความใจร้ายของเขาก็จะปรากฏ
    8ผู้อิจฉาริษยาเป็นคนใจร้าย
    เขาเบือนหน้าbไม่สนใจชีวิตของผู้อื่น
    9คนตระหนี่ไม่พอใจสิ่งที่ตนมี
    ความโลภcทำให้ใจของเขาแห้งแล้ง
    10คนตระหนี่หวงแม้แต่อาหาร
    แม้บนโต๊ะเขาก็มีไม่พอกิน
    11ลูกเอ๋ย จงอยู่ดีกินดีเท่าที่ทำได้
    อย่าลืมนำสิ่งของมาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตามสมควร
    12จงระลึกว่าความตายจะไม่รอช้า
    ท่านไม่รู้เวลาที่นัดไว้กับแดนมรณะd
    13จงทำดีต่อมิตรสหายก่อนที่ท่านจะตาย
    จงมีใจกว้างกับเขาตามความสามารถของท่าน
    14อย่ามีใจแคบที่จะให้ความสุขแก่ตนในวันนี้
    อย่าปล่อยสิ่งดีที่ท่านปรารถนาให้หลุดมือไป
    15ท่านจะต้องละทิ้งทรัพย์สมบัติของท่านให้คนอื่นมิใช่หรือ
    ผู้รับมรดกจะแบ่งผลจากความเหน็ดเหนื่อยของท่านมิใช่หรือ
    16จงรู้จักให้ รู้จักรับ และรู้จักหาความสุข
    เพราะในแดนมรณะจะหาความสุขไม่ได้แล้ว
    17เสื้อผ้าเก่าไปฉันใด มนุษย์ทั้งหลายก็แก่ลงฉันนั้น
    เป็นกฎตลอดไปว่าทุกคนต้องตาย
    18ใบไม้เขียวชอุ่มบนต้นไม้งาม บ้างก็เหี่ยวแห้งร่วงโรย บ้างก็งอกขึ้นมาฉันใด
    เชื้อชาติมนุษย์ทั้งหลาย บ้างก็ตาย บ้างก็เกิดมาฉันนั้น
    19กิจการทุกอย่างของมนุษย์ต้องทรุดโทรมและสูญหายไป
    ผู้ทำกิจการนั้นก็จะต้องจากไปพร้อมกันด้วยe