ปรีชาญาณแท้และปรีชาญาณเทียม
    20ปรีชาญาณทั้งหมดคือความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า
    ปรีชาญาณทั้งหมดคือการปฏิบัติตามธรรมบัญญัติd (21)
    22การรู้จักความชั่วไม่ใช่ปรีชาญาณ
    ความคิดของคนบาปก็มิใช่ความรอบคอบ
    23มีความเฉลียวฉลาดที่น่ารังเกียจ
    ผู้ที่ขาดปรีชาญาณก็เป็นคนโง่เขลา
    24คนฉลาดน้อยแต่มีความยำเกรงพระเจ้า
    ย่อมดีกว่าคนฉลาดมากแต่ละเมิดธรรมบัญญัติe
    25มีคนเฉลียวฉลาดหลักแหลมที่ไร้ความยุติธรรม
    มีคนที่เสแสร้งมีใจดีเพื่อชนะคดีความ
    26มีคนที่เดินfก้มตัวแสดงความเศร้าโศก
    แต่ในใจมีแต่ความหลอกลวง
    27เขาก้มหน้าลง แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
    ครั้นไม่มีใครสังเกต เขาก็จะเอาเปรียบท่าน
    28มีคนอดกลั้นไม่ทำบาปเพราะไม่มีกำลัง
    ครั้นได้โอกาส เขาก็จะทำผิด
    29เรารู้จักคนใดคนหนึ่งได้โดยสังเกตอาการภายนอกของเขา
    เรารู้จักคนฉลาดได้ทันทีจากใบหน้า
    30วิธีแต่งกาย วิธีหัวเราะ และวิธีเดิน
    ย่อมแสดงให้รู้ว่าเขาเป็นคนชนิดใด