ปรีชาญาณยกย่องตนเองa
24. 1ปรีชาญาณยกย่องตนเอง
ประกาศสิริรุ่งโรจน์ในหมู่ประชากรของตน
2ปรีชาญาณเปิดปากกล่าวในที่ประชุมของพระผู้สูงสุด
ยกย่องตนเองเฉพาะพระพักตร์พระผู้ทรงสรรพานุภาพ ว่า
3“ข้าพเจ้าออกมาจากพระโอษฐ์พระผู้สูงสุด
และปกคลุมแผ่นดินเหมือนหมอก
4ข้าพเจ้าตั้งกระโจมอยู่ในที่สูง
บัลลังก์ของข้าพเจ้าอยู่ในกลุ่มเมฆb
5ข้าพเจ้าโคจรไปทั่วท้องฟ้าตามลำพัง
เดินเตร่ไปจนถึงเหวลึกที่สุด
6ข้าพเจ้ามีอำนาจเหนือcคลื่นของทะเล และทั่วแผ่นดิน
เหนือประชาชนและชนทุกชาติ
7ข้าพเจ้าแสวงหาที่พักผ่อนในหมู่ชนเหล่านี้
ดูว่าจะตั้งค่ายพักในดินแดนของใคร
8แล้วพระผู้ทรงเนรมิตสรรพสิ่งทรงมีพระบัญชาแก่ข้าพเจ้า
พระผู้ทรงเนรมิตข้าพเจ้าทรงกำหนดสถานที่ให้ข้าพเจ้าตั้งกระโจม
พระองค์ตรัสว่า “จงตั้งกระโจมของท่านในยาโคบ
จงรับอิสราเอลเป็นมรดกของท่าน”
9แต่แรกเริ่ม พระองค์ทรงเนรมิตข้าพเจ้าก่อนกาลเวลา
และข้าพเจ้าจะดำรงอยู่ตลอดนิรันดร
10ข้าพเจ้ารับใช้เฉพาะพระพักตร์พระองค์dในกระโจมศักดิ์สิทธิ์
ข้าพเจ้าจึงตั้งที่พำนักอยู่ในศิโยน
11พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าพักผ่อนในนครที่ทรงรัก
อำนาจของข้าพเจ้าอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม
12ข้าพเจ้าหยั่งรากในประชากรรุ่งเรือง
ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกไว้เป็นมรดกของพระองค์
13ข้าพเจ้าเติบโตขึ้นเหมือนต้นสนในเลบานอน
เหมือนต้นไซเปรสบนภูเขาเฮอร์โมน
14ข้าพเจ้าเติบโตดุจต้นปาล์มที่เอน-เกดดีe
ดุจต้นกุหลาบที่เมืองเยรีโค
ดุจต้นมะกอกเทศงดงามในทุ่งราบ
ข้าพเจ้าเติบโตดุจต้นเพลน
15ข้าพเจ้าส่งกลิ่นหอมเหมือนอบเชยและกระถินเทศ
ให้กลิ่นหอมเหมือนมดยอบชนิดเยี่ยม
เหมือนมหาหิงคุ์ ชะมดเชียงและกำยาน
เหมือนควันกำยานในกระโจมf
16ข้าพเจ้าแผ่กิ่งก้านเหมือนต้นมะขามเทศ
กิ่งก้านของข้าพเจ้าสง่างามและอ่อนช้อย
17ข้าพเจ้าเป็นเหมือนเถาองุ่นที่แตกกิ่งอ่อนงดงาม
ดอกของข้าพเจ้าให้ผลงามจำนวนมากg (18)
19ท่านที่ปรารถนาอยากได้ข้าพเจ้า จงมาหาข้าพเจ้าเถิด
จงกินผลของข้าพเจ้าให้อิ่ม
20เพราะความคิดถึงข้าพเจ้าหวานกว่าน้ำผึ้ง
การได้ข้าพเจ้าเป็นมรดกหวานยิ่งกว่ารวงผึ้ง
21ผู้ที่กินข้าพเจ้าแล้วจะหิวอยากกินอีก
ผู้ที่ดื่มข้าพเจ้าแล้ว ก็จะกระหายอยากดื่มข้าพเจ้าอีก
22ผู้ที่เชื่อฟังข้าพเจ้าจะไม่อับอาย
ผู้ที่ปฏิบัติตามคำแนะนำของข้าพเจ้าก็จะไม่ทำบาป”