การไว้ทุกข์j
    16ลูกเอ๋ย จงร้องไห้ไว้อาลัยผู้ตายเถิด
    จงคร่ำครวญแสดงว่าลูกได้รับความทุกข์สาหัส
    แล้วจงปลงศพของเขาตามธรรมเนียม
    จงเอาใจใส่ดูแลหลุมศพของเขาด้วยk
    17จงร้องไห้อย่างขมขื่น คร่ำครวญด้วยความทุกข์ใจl
    จงไว้ทุกข์ให้ผู้ตายอย่างสมเกียรติ
    เป็นเวลาหนึ่งวันหรือสองวันmเพื่อมิให้ถูกตำหนิ
    แล้วจงควบคุมความทุกข์ให้คลายโศก
    18เพราะความทุกข์ย่อมนำความตาย
    และใจโศกเศร้าย่อมทำให้หมดกำลัง
    19เมื่อมีเคราะห์ร้าย ความทุกข์ก็คงอยู่
    ชีวิตของคนยากจนnทำให้ใจเป็นทุกข์
    20อย่าปล่อยใจให้อยู่ในความทุกข์
    จงไล่ความทุกข์ไป และจงระลึกถึงวาระสุดท้ายo
    21อย่าลืมว่าผู้ตายจะกลับมาอีกไม่ได้
    และลูกจะไม่เป็นประโยชน์แก่เขา แต่จะทำร้ายตนเอง
    22“จงระลึกว่าบั้นปลายชีวิตpของฉันจะเป็นบั้นปลายชีวิตของท่านด้วย
    เมื่อวานนี้เป็นวาระของฉัน วันนี้เป็นวาระของท่าน”q
    23เมื่อคนตายได้พักผ่อนแล้ว ลูกต้องปล่อยให้การระลึกถึงเขาพักผ่อนด้วย
    เมื่อจิตของเขาจากไปแล้ว ก็จงคิดถึงเขาด้วยใจสงบเถิด