วัด ในฐานะที่เป็นสภาพแวดล้อมหนึ่งซึ่งเหมาะสำหรับการสอนคำสอน
257    เมื่อกล่าวถึง “วัด” เราเข้าใจโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ เลยว่า เป็นสถานที่ที่สำคัญที่สุดซึ่งทำให้เกิดการสร้างชุมชนคริสตชนขึ้นมาจนปรากฏให้เห็นชัดเจน  และเป็นที่ที่เราเรียกว่า “ครอบครัวพี่น้องที่ยินดีให้การต้อนรับ” ที่ซึ่งคริสตชนทั้งหลายได้กลับมารับรู้ถึงความเป็นประชากรของพระเป็นเจ้า (CT 67c) 

ภายในวัดความแตกต่างทั้งหลายของมนุษย์ละลายหายไป  และถูกดูดซึมเข้าสู่สากลภาพของพระศาสนจักร (อ้างถึง AA 10)  วัดยังคงเป็นสถานที่ให้กำเนิดความเชื่อเช่นเคย และก็เป็นแหล่งที่ความเชื่อเติบโตขึ้น ดังนั้น วัดจึงสร้างรูปแบบพื้นที่ของชุมชนที่เหมาะสมยิ่งสำหรับการทำให้งานศาสนบริการด้านพระวาจา ทั้งโดยการสั่งสอน  การให้การศึกษาและประสบการณ์ชีวิตสำเร็จไปพร้อมกัน
    ปัจจุบันนี้ วัดกำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอันไม่เหมาะสมในหลายๆ ประเทศ   การเปลี่ยนแปลงต่างๆ ทางด้านสังคมส่งผลกระทบต่อวัด  โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองใหญ่ๆที่ “ถูกสั่นคลอนด้วยปรากฏการณ์การสร้างสังคมเมือง” (CT 67b  มีกล่าวไว้ว่า สังคมเมืองนี้เกิดจากการย้ายถิ่นฐานของผู้คนในชนบทเข้าสู่เมือง เพื่อหางานและความเป็นอยู่ที่ดีกว่า -ผู้แปล)   แม้ว่าจะมีเหตุการณ์เช่นนี้ “วัดก็ยังคงเป็นสถานที่ซึ่งให้ความจริงที่ใช้เป็นหลักตัดสินในการดำเนินชีวิตของประชากรคริสตชน   แม้จะไม่ได้เป็นคริสตชนผู้ที่ปฏิบัติตามศาสนกิจ” (CT 67b) อย่างไรก็ตามวัดจะต้อง “คงความเป็นผู้นำและความโดดเด่นในการสอนคำสอนไว้ก่อนที่อื่นๆ”  ในขณะเดียวกันก็ต้องยอมรับว่า ในบางโอกาสวัดไม่สามารถเป็นศูนย์กลางที่แสดงออกถึงความจริงจังในการทำหน้าที่ของพระศาสนจักรได้ทุกเรื่อง  วัดจึงต้องร่วมกับสถาบันอื่นๆ ในการทำหน้าที่บางอย่าง

258    เพื่อวัดจะได้ประสบผลสำเร็จในการกระตุ้นเรื่องพันธกิจ การประกาศพระวรสารอย่างมีประสิทธิภาพ  จำเป็นต้องมีการปรับสภาวการณ์บางอย่างให้สมบูรณ์  ดังนี้
    ก) การสอนคำสอนผู้ใหญ่ (มีการเน้นถึงความสำคัญของการสอนคำสอนผู้ใหญ่ ใน CT 43 และ GCD(1971) 20)  ต้องเป็นสิ่งที่ได้รับการให้ความสำคัญก่อนอื่นใด  เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ “การสอนคำสอนช่วงหลังรับศีลล้างบาปในรูปแบบของการสอนคำสอนในช่วงเตรียมตัวเป็นคริสตชน ที่ยังมีบางองค์ประกอบของพิธีการรับผู้ใหญ่เป็นคริสตชน  โดยมีจุดประสงค์ให้บุคคลหนึ่งเข้าใจและดำเนินชีวิตในสาระมากมายที่น่าสนใจเป็นพิเศษ  และมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับมาในเวลารับศีลล้างบาป” (ChL 61)
    ข) การประกาศพระวรสารแก่ผู้ที่เหินห่างจากศาสนาหรือผู้ที่อยู่ในความเมินเฉยทางศาสนาต้องมีการวางแผน (อ้างถึง EN 52) ด้วยความมีกำลังใจใหม่อีกครั้ง  ในภารกิจนี้ควรมีการอบรมก่อนรับศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆเป็นพื้นฐาน เช่นการเตรียมตัวรับศีลสมรส  การรับศีลล้างบาป  และศีลมหาสนิทครั้งแรกสำหรับเด็กๆ (อ้างถึง GCD(1971) 96c)
    ค) ในฐานะที่การสอนคำสอนผู้ใหญ่เป็นรูปแบบของการสอนคำสอนอันเป็นจุดอ้างถึงของวัดที่ดีและมีมานาน จำเป็นต้องมีแก่นแท้ของกลุ่มคริสตชนที่บรรลุวุฒิภาวะทางความเชื่อแล้ว เป็นกลุ่มที่วัดสามารถให้รับผิดชอบงานที่สำคัญเกี่ยวกับการอภิบาลต่างๆได้  วัตถุประสงค์ในเรื่องนี้จะบรรลุผลสำเร็จได้ง่ายขึ้นโดยการอบรมชุมชนพระศาสนจักรขนาดเล็กๆ (อ้างถึง ChL 61) 
    ง) จุดประสงค์ก่อนๆจะให้ความสำคัญกับผู้ใหญ่เป็นหลัก  ในเวลาเดียวกันการสอนคำสอนสำหรับเด็กๆ  วัยรุ่น  และเยาวชน  ซึ่งเป็นเรื่องจำเป็นอยู่เสมอก็ยังคงเป็นประโยชน์อย่างมากด้วย