การสอนของพระเป็นเจ้าเป็นการงานของพระจิตเจ้าในคริสตชนทุกคน
142    “ข้าแต่พระเป็นเจ้า  คนที่พระองค์ทรงตีสอนนั้นก็เป็นสุข  ด้วยว่าพระองค์ทรงสอนธรรมบัญญัติให้” (สดด 94:12)  ในการเรียนการสอนเกี่ยวกับพระวาจาของพระเป็นเจ้าที่พระศาสนจักรได้รับมานั้น  ศิษย์แต่ละคนขอบพระคุณพระคริสตเจ้าเพราะพระองค์ทรงประทานพระพรแห่งพระจิตเจ้าแก่เขา เพื่อให้เขาเจริญเติบโตเหมือนพระอาจารย์ของเขา “ในด้านปรีชาญาณ  ระดับการยอมรับ  และในความนิยมของพระเป็นเจ้าและมนุษย์ทั้งหลาย” (ลก 2:52) 

เขายังได้รับการช่วยให้พัฒนาตนเองในด้าน “การศึกษาเรื่องพระเป็นเจ้า” ตามที่ได้รับโดยวิถีทางของการสอนคำสอน และโดยอาศัยความรู้กับประสบการณ์ (อ้างถึง GE 4) ในวิถีทางที่จะกล่าวถึงนี้คือ การรู้เกี่ยวกับพระธรรมล้ำลึกแห่งความรอดให้มากขึ้น การเรียนรู้จักนมัสการพระเป็นเจ้า ผู้ทรงเป็นพระบิดา และ “การดำเนินชีวิตอยู่ในความจริงอันสอดคล้องกับความเมตตากรุณา” ทำให้ศิษย์สามารถค้นหาทางที่จะ “เจริญเติบโตขึ้นจนบรรลุถึงความสมบูรณ์ในพระคริสตเจ้าผู้ทรงเป็นพระเศียร” (อฟ 4:15)   เราจะกล่าวได้ว่าการสอนของพระเป็นเจ้าสมบูรณ์ครบถ้วนก็ต่อเมื่อศิษย์ได้ “กลายเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์  บรรลุวุฒิภาวะตามมาตรฐานความสมบูรณ์ของพระคริสตเจ้า” (อฟ 4:13)  ด้วยเหตุนี้เอง จึงมิอาจมีใครเป็นครูสอนเรื่องความเชื่อได้นอกจากบรรดาบุคคลผู้เป็นศิษย์ที่เชื่อมั่นและซื่อสัตย์ต่อพระคริสตเจ้าและพระศาสนจักรของเขา