ข้อคิดข้อรำพึง

วันที่ 1 มกราคม

สมโภชพระนางมารีย์ พระชนนีพระเจ้า

 คุณแม่เทเรซา แห่งกัลกัตตา เคยเล่าเรื่องเด็กชายคนหนึ่งว่าดังนี้ “ครั้งหนึ่งฉันพบเด็กชายคนหนึ่งและได้พาให้มาอยู่บ้านสำหรับเด็กๆ พวกเราจับเขาอาบน้ำ ให้สวมเสื้อผ้าสะอาด และให้ทุกสิ่งที่จำเป็น หลังจากนั้นหนึ่งวัน เด็กชายคนนี้วิ่งหายไป มีบางคนพบตัวเขา แต่แล้วเขาก็วิ่งหายไปอีก ดังนั้น ฉันจึงบอกบรรดาซิสเตอร์ของฉันว่า ช่วยตามเด็กคนนั้นไป แล้วดูซิว่าเวลาเขาวิ่งหนี เขาจะวิ่งไปที่ไหน แล้วเด็กชายก็วิ่งหนีไปเป็นครั้งที่สาม  จึงพบว่าเขาวิ่งไปที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง มีแม่ของเขาอยู่ที่นั่น เธอกำลังทำอาหารจากหม้อดินและเตาเล็กๆ กับอาหารที่เธอเก็บมาจากถังขยะ  พวกซิสเตอร์ถามเด็กนั่นว่า ทำไมหนูจึงหนีออกมาจากบ้าน  เด็กชายตอบว่า  นี่คือบ้านของผม เพราะว่าแม่ผมอยู่ที่นี่” ซึ่งก็เป็นความจริง แม่ของเราอยู่ที่ไหน บ้านของเราก็อยู่ที่นั่น

 วันนี้ เราสมโภชพระนางมารีย์ พระชนนีพระเจ้า พระศาสนจักรของเราอยากจะเตือนใจเราว่า เราจำเป็นต้องมีแบบอย่างที่ดีที่สุด ที่คอยช่วยนำทางเราไปตลอดทั้งปี ดังนั้น จึงเสนอพระแม่มารีย์มารดาของพระเยซูเจ้าให้แก่พวกเราในวันแรกแห่งปี  นับแต่รุ่งอรุณของวันแรกแห่งปีใหม่เราจะไม่ต้องอยู่คนเดียว เราจะมีพระมารดาแห่งพระผู้ไถ่ คอยปกป้องและนำทางเราไปตลอดปี

 แม่พระไม่ได้เป็นแม่พระมหาทุกข์อย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นแม่พระแห่งชัยชนะด้วย แม้ว่าเป็นเวลาต่อเนื่องที่แม่พระต้องรับทนความทุกข์ยาก แต่ก็ทรงเอาชนะมันได้หมด  ไม่มีอะไรเลยที่เราทั้งหลายได้เคยรับทนทุกข์ และแม่พระไม่ได้ทรงรับทนทุกข์ไปด้วย 

 เช่นว่า ถ้าเราเคยสับสนกับชีวิต แม่พระก็ทรงเคยมีประสบการณ์เช่นนี้ เพียงแม่พระเพิ่งจะเป็นสาววัยรุ่น ทูตสวรรค์กาเบรียลก็ปรากฏมา  และแจ้งให้เธอทราบว่าจะเป็นมารดา  แต่เมื่อเผชิญกับพายุแห่งความสับสน แม่พระกลับมีความเชื่อในพระเจ้าทวีขึ้น แม้จะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพระนาง  แต่พระนางก็ยังเชื่อในพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ว่าจะทำให้พายุนี้สงบ และทำให้ชีวิตของพระนางดำเนินไปอย่างปลอดภัย

 เช่นว่า ถ้าเราพบว่าไม่มีความมั่นคง แม่พระก็เคยทรงได้รู้สึกเช่นนั้น หลังจากพระเยซูเจ้าประสูติ ก็ต้องทรงหนีไปอยู่ที่อียิปต์ แม่พระและพระเยซูเจ้าทรงเป็นเหมือนผู้ลี้ภัย แม่พระทรงยอมรับความลำเค็ญเหล่านี้ และทรงเอาชนะมันได้

 เช่นว่า ถ้าเรามีประสบการณ์แสนเศร้าที่คนที่เรารักจากไป แม่พระทรงเคยประสบเช่นกัน และด้วยดวงพระทัยที่ปวดร้าวกว่าด้วย  เพราะบุตรชายแต่คนเดียวถูกตรึงไม้กางเขนตายไปต่อหน้าต่อตา แต่ทรงผ่านประสบการณ์เหล่านี้ไปได้ทั้งหมด เพราะทรงไว้วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า

 แม่พระทรงเสริมเพิ่มความเชื่อในพระให้เข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆจากการผ่านประสบการณ์เหล่านี้ แม่พระจึงทรงเป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พระเยซูเจ้าทรงมอบให้แก่เรา

 H.W. Longfellor ได้เขียนไว้ว่า “แม้พระเยซูเจ้าซึ่งได้สิ้นพระชนม์เพื่อเราบนไม้กางเขน ในชั่วโมงสุดท้ายในความเจ็บปวดแห่งความตายที่ไม่อาจบรรยายได้ ยังทรงคิดถึงพระมารดาของพระองค์ คล้ายๆ จะสอนเราว่าความรักอันศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ ควรเป็นความคิดสุดท้ายก่อนที่เราจะจากโลกนี้ไป”

 ขอให้โลกนี้มีพระนางมารีย์เป็นแม่ของตน

 ขอให้ทุกคนในโลกเป็นลูกที่ดีของพระแม่

 แม่ทางฝ่ายจิตวิญญาณของเราอยู่ที่ไหน บ้านแท้ของเราก็อยู่ที่นั่นด้วย

( คุณพ่อ วิชา  หิรัญญการ เขียนลงสารวัดนักบุญยอแซฟ อยุธยา วันอาทิตย์ที่ 1 มกราคม 2011 )