นิทาน กระทิงน้อยจอมขี้เกียจ
 
     ในป่าแห่งหนึ่งมีโรงเรียนสำหรับเด็กๆ ที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต โดยห้องเรียนแห่งนี้เป็นเป็น
ศูนย์กลางการเรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในป่า มีสมาชิกในห้องเรียนได้แก่ กระทิงน้อย หมีน้อย ลิงน้อย
และช้างน้อย ทุกๆวันครูนกฮูกจะให้การบ้านเด็กๆกลับไปทำเพื่อทบทวนบทเรียนและสามารถทำข้อสอบ
ได้ตอนปลายภาค
     พอหลังเลิกเรียน กระทิงน้อยมักจะชวนเพื่อนๆทุกคนไปเล่นก่อนแล้วค่อยกลับมาทำการบ้าน ส่วนเพื่อนๆ
จะทำการบ้านให้เสร็จก่อนแล้วจึงออกไปเล่น วันหนึ่งกระทิงน้อยเล่นจนค่ำมืด และรู้สึกอ่อนเพลียมาก พอ
กลับมาถึงก็เผลอหลับทันที พอเช้ามากระทิงน้อยนึกได้ว่ายังไม่ได้ทำการบ้าน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ถ้านั่งทำ
ก็จะไม่ทันเข้าเรียน กระทิงน้อยจึงขอลอกการบ้านจากเพื่อน หลังจากนั้นกระทิงน้อยก็ติดนิสัยลอกการบ้าน
จากเพื่อน เพราะง่ายและสบาย ไม่ต้องมานั่งคิดเอง และยังมีเวลาไปเล่นมากขึ้นด้วย
     จนกระทั่งเวลาสอบปลายภาคมาถึง เพื่อน ๆ ออกจากห้องสอบกันหมดแล้ว กระทิงน้อย ยังนั่งหน้าเครียด
อยู่ที่โต๊ะ จนครูนกฮูกเดินเข้ามาเก็บกระดาษข้อสอบ ว่าหมดเวลาแล้ว กระทิงน้อยออกจากห้องสอบด้วยหน้า
ตาสลด กระทิงน้อยทำข้อสอบไม่ได้เลยสักข้อ เพราะที่ผ่านมาเขาไม่ได้ตั้งใจเรียนและไม่เคยทำการบ้านเอง
เลย สุดท้ายในปีนั้นเพื่อนๆทุกคนได้เลื่อนชั้น แต่กระทิงน้อยยังต้องซ้ำชั้นอยู่ กระทิงน้อยเสียใจมาก เขาคิดว่า
ถ้าเขาตั้งใจเรียนและทำการบ้านด้วยตนเอง ไม่เอาเวลาไปเล่นอย่างเดียว เขาก็คงไม่ต้องนั่งซ้ำชั้นอยู่อย่างนี้
เขาคงจะได้เลื่อนชั้นอย่างเพื่อนๆแล้ว
     ในป่าแห่งหนึ่ง มีห้องเรียนอยู่กลางป่า ซึ่งเด็กๆจะต้องเข้ามาเรียนรู้ที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี และเรียนรู้การใช้
ชีวิตร่วมกันในป่าห้องเรียนปีนี้มี กระทิงน้อย หมีน้อย ลิงน้อย และช้างน้อย
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ……เสียงกริ่งบอกเวลาเลิกเรียน
เสียงครูนกฮูกกำชับว่า “เด็กๆทุกคน กลับบ้านไปแล้วอย่าลืมทำการบ้านที่ครูให้ไปนะจ๊ะ”
“ครับ/ค่ะ คุณครู” เสียงตอบรับดังขึ้นทั่วห้อง
ที่บ้านของกระทิงน้อย
“แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว มีอะไรทานบ้างครับ”
“ล้างมือก่อนทานนะจ๊ะ วันนี้มีการบ้านไหมจ๊ะ”
“มีครับแต่ผมขอไปเล่นกับเพื่อนๆก่อนนะครับ แล้วจะกลับมาทำ”
“ไม่ได้นะจ๊ะ ลูกต้องทำการบ้านให้เสร็จก่อน แล้วจึงจะไปเล่นได้”
ไม่ทันขาดคำ เจ้ากระทิงน้อย ก็วิ่ง…หายไปแล้ว    ที่ข้างหน้าต่างห้องของช้างน้อย ช้างน้อยกำลังทำการบ้านอยู่แต่ยังไม่เสร็จ
“ช้างน้อยไปเล่นกันเถอะ”
“แต่ฉันยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย”
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เล่นแป๊บเดียว ค่อยกลับมาทำก็ได้”
ช้างน้อยนั่งคิดอยู่สักครู่ สุดท้ายก็ตัดสินใจไปเล่นกับกระทิงน้อยก่อน    ทั้งสอง คือ กระทิงน้อยและช้างน้อย เดินมาที่บ้านของหมีน้อย
“หมีน้อยไปเล่นกันเถอะ”
“ฉันยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย พวกเธอไปเล่นกันก่อน เสร็จแล้วฉันจะตามไป”
“เล่นเสร็จค่อยกลับทำก็ได้ ฉันกับช้างน้อยก็ยังทำไม่เสร็จ”
“ไม่ได้หรอก ฉันต้องทำการบ้านให้เสร็จก่อน ถึงจะไปเล่นได้ พวกเธอก็ควรทำให้ เสร็จก่อน
แล้วค่อยไปเล่นเหมือนกันนะ”
กระทิงน้อยพยายามโน้มน้าวด้วยวิธีการต่างๆอยู่พักใหญ่ แต่หมีน้อยก็ยืนยันว่าจะขอทำการบ้านให้เสร็จ
ก่อนแล้วจึงจะไปเล่น จนสุดท้ายหมูน้อยเห็นว่าคงจะไม่ได้ผล และก็เสียเวลาไปมากแล้ว จึงไปเล่นก่อน
ที่สนามเด็กเล่น มีลิงน้อยรออยู่แล้ว “พวกเธอทำไมมาช้าจัง ฉันมารอตั้งนานแล้ว”
“ก็มัวแต่ไปชวนหมีน้อยนะซี่ ฉันชวนตั้งนาน แต่เขาบอกว่าจะทำการบ้านให้เสร็จก่อน แล้วค่อย
ตามมา แล้วเธอล่ะลิงน้อยทำเสร็จหรือยัง”
“แน่นอน การบ้านแค่นั้น ฉันทำแป๊บเดียวก็เสร็จ งั้นเราไปเล่นกันเลยเถอะ”
ไม่นานหมีน้อยก็ตามมา ทั้งหมดก็เล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งหมดเล่นกันเพลินจนเวลาล่วงเลยไป
มาก จึงแยกย้ายกันกลับบ้าน “วันนี้เหนื่อยมากเลย เรากลับบ้านกันดีกว่า แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมาเล่นกัน เวลา
เดิมนะ”…กระทิงน้อย พูด     พอกลับถึงบ้าน กระทิงน้อยรู้สึกเหนื่อยมาก พอถึงเตียงนอนก็ล้มตัวหลับไปทันที
เอ๊ก…อิ…เอ๊ก…เอ้ก… เสียงไก่ขัน บอกเวลาว่าเช้าแล้ว กระทิงน้อยก็ค่อยๆตื่นขึ้น
“แย่แล้ว เมื่อคืนฉันเผลอหลับไป การบ้านยังไม่ได้ทำเลย จะทำยังไงดี”
กระทิงน้อยรีบไปโรงเรียนแต่เช้า พอไปถึงโรงเรียนยังไม่มีใครมา มีหมีน้อยอยู่ตัวเดียว กระทิงน้อยก็เข้า
ไปขอลอกการบ้านจากหมีน้อย “หมีน้อย ช่วยฉันหน่อยเถอะ เมื่อวานฉันเล่นเหนื่อยมาก จนลืมทำการบ้าน
ฉันขอลอกการบ้านเธอหน่อยนะ ครั้งนี้แค่ครั้งเดียว นะ ขอร้องล่ะ”
“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าให้ทำการบ้านเสร็จก่อนแล้วค่อยไปเล่น” ด้วยความสงสารเพื่อนหมีน้อยจึง
ให้กระทิงน้อยลอกการบ้าน
เย็นวันนั้น “อย่าลืมทำการบ้านก่อนไปเล่นนะจ๊ะ”
กระทิงน้อยคิดในใจว่า “เราไม่ต้องทำการบ้านเองก็ได้นี่ พอถึงตอนเช้าก็แค่ไปขอลอกการบ้านจากเพื่อน
ไม่ต้องเสียเวลามานั่งทำสบายจะตาย จะได้มีเวลาไปเล่นมากขึ้น”
     หลังจากนั้นเอง กระทิงน้อยก็ไม่เคยทำการบ้านเองอีกเลย เอาแต่ไปเที่ยวเล่นสนุก พอเช้ามาก็ไปขอ
ลอกการบ้านจากเพื่อนคนนู้นบ้าง คนนี้บ้าง วันเวลาผ่านไป จนมาถึงการสอบปลายภาค
     ในห้องสอบทุกๆคนตั้งใจทำข้อสอบกันอย่างขมักเขม้น มีแต่กระทิงน้อยที่นั่งเหงื่อตก เพราะเขาไม่
สามารถทำข้อสอบได้เลยสักข้อ ที่เป็นเช่นนี้เพราะเขาไม่ตั้งใจเรียน ในห้องเรียนก็ไม่ฟังที่ครูสอน เอา
แต่ชวนเพื่อนเล่น พอมีการบ้านก็ไม่ยอมทำเอง เอาแต่ไปเล่น แล้วมาลอกการบ้านเพื่อนทุกคนออกจาก
ห้องสอบกันหมดแล้ว “เป็นอย่างไรบ้าง ทำข้อสอบได้ไหม”
“ข้อสอบยากจังเลย ไม่รู้ฉันจะสอบผ่านหรือเปล่า”
“ฉันเองก็ทำได้ไม่หมดทุกข้อเหมือนกัน”
“อ้าว แล้วกระทิงน้อย ไปไหนล่ะ หรือว่ายังไม่ออกจากห้องสอบ”
ในห้องสอบ ครูนกฮูกยืนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะของกระทิงน้อย ที่นั่งเหงื่อตกอยู่ “หมดเวลาแล้วจ๊ะ”
กระทิงน้อยเดินออกจากห้องสอบด้วยหน้าตาสลด เพราะเขาส่งกระดาษเปล่าให้กับครูนกฮูก วันประกาศ
ผลสอบมาถึง เพื่อนๆ ทุกคนผ่านการสอบ มีเพียงกระทิงน้อยคนเดียวที่ไม่ผ่าน ในปีนั้นเพื่อนๆได้เลื่อนชั้น
กันหมด กระทิงน้อยต้องเรียนซ้ำชั้นอยู่คนเดียว กระทิงน้อยเสียใจมาก เขาคิดว่าถ้าเขาตั้งใจเรียนและทำ
การบ้านด้วยตนเอง ไม่เอาเวลาไปเล่นอย่างเดียว เขาก็คงไม่ต้องนั่งซ้ำชั้นอยู่อย่างนี้คงจะได้เลื่อนชั้น
อย่างเพื่อนๆแล้ว
     ก่อนหน้าวันประกาศผลในห้องเรียนครูนกฮูกสงสัยว่าทำไมกระทิงน้อยถึงทำข้อสอบไม่ได้เลย ครูนกฮูก
ซักถามนักเรียนทุกคน จนทราบว่าที่กระทิงน้อยทำข้อสอบไม่ได้เพราะเขาไม่ตั้งใจเรียน ไม่ยอมทำการบ้าน
และยังมาลอกการบ้านเพื่อนอีก ครูนกฮูกจึงสอนเด็กๆว่า
“พวกเธอรู้ไหมว่าที่กระทิงน้อยสอบตกเป็นเพราะใคร”
“พวกเธอเองก็มีส่วนผิดที่ยอมให้เพื่อนลอกการบ้าน เพราะเพื่อนก็จะไม่รู้เรื่องและทำข้อสอบไม่ได้ เมื่อเธอเห็น
เพื่อนทำผิดพวกเธอจะต้องเตือนเขา อธิบายให้เพื่อนฟัง ถ้าไม่เข้าใจก็มาถามครูเข้าใจไหมจ๊ะเด็กๆ”
เด็กๆ ต่างสัญญากับคุณครูนกฮูกว่าจะช่วยกันตักเตือนกระทิงน้อยและจะไม่ให้กระทิงน้อยลอกการบ้าน
เหมือนที่ผ่านมา