ตู้ศีล (The Tabernacle)
ตู้ศีลที่เก็บแผ่นศีลที่เสกแล้ว เป็น “เต็นท์” ที่พระเจ้าประทับอยู่ท่ามกลางเรา

Coeburn Tabernacleตู้ศีล ภาษาละติน ใช้คำว่า Tabernaculum กำเนิดมาจาก เต็นท์ ในประวัติศาสตร์แห่งความรอด “เต็นท์นัดพบ” เป็นสัญลักษณ์หมายถึง การประทับอยู่ของพระเจ้าท่ามกลางประชากรของพระองค์ เป็นสถานที่ที่โมเสสได้ไปสนทนากับพระยาเวห์ในนามของประชากร “เหมือนมิตรสหายสนทนากัน” (อพย.33.11) ในพันธสัญญาใหม่ นักบุญเปาโลเปรียบเทียบมนุษยชาติของพระคริสตเจ้ากับเต๊นท์ที่ไม่ได้สร้างด้วยมือมนุษย์ (1) บทนำพระวรสารโดยนักบุญยอห์น ซึ่งเขียนเป็นภาษากรีก บันทึกไว้ว่า “พระวจนาตถ์ทรงรับธรรมชาติมนุษย์”และมาประทับ (คำในภาษากรีกคือ eskenosen “ปักเต๊นท์”) ท่ามกลางเรา (ยน.1.24)

ตู้ศีลในวัดต่างๆ เป็นตู้ขนาดเล็ก ประดับลวดลาย มีกุญแจด้วย มักติดกับกำแพง หรือข้างพระแท่นเพื่อเก็บแผ่นศีลที่เสกแล้ว แผ่นศีลที่เสกในช่วงมิสซา กำเนิดการเก็บมาจากจุดหมายที่จะนำไปส่งให้คนป่วยหรือคนใกล้ตาย (The viaticum) ยังเป็นกรณีที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ระหว่างช่วง 2 ศตวรรษสุดท้าย เนื่องจากมีความศรัทธาต่อศีลมหาสนิทเพิ่มขึ้น แผ่นศีลที่เก็บไว้ในตู้ศีล จึงเป็นสิ่งที่มีคนมาแสดงคารวกิจอย่างเงียบๆ และเป็นเวลายาวนาน

เครื่องหมาย 2 ประการที่แสดงว่ามีศีลอยู่ในตู้ศีล ประการแรกคือ มีผ้าคลุม (canopy) มาจากคำกรีก konopion, “มุ้งกันยุง” ผ้าคลุมตู้ศีลเปลี่ยนสีตามปีปฏิทินพิธีกรรม (สีม่วง สีขาว หรือสีเขียว) ตู้ศีลมีรูปทรงเหมือนเต๊นท์ เครื่องหมายอีกประการแสดงการประทับขององค์พระผู้เป็นเจ้าคือ ตะเกียงที่จุดสว่าง ข้างตู้ศีล เป็นสัญลักษณ์ที่นำมาจากพันธสัญญาเดิม (2) เป็นตะเกียงไฟฟ้าที่ใช้ในเวลากลางคืน แต่ก่อนใช้ตะเกียงน้ำมันพร้อมกับไส้ตะเกียง ฝาครอบเป็นแก้วสีแดง นี่เป็นสัญลักษณ์ของวิญญาณที่ได้รับเชิญให้เผาตัวเอง เฉพาะพระพักตร์พระเจ้าโดยใช้เวลานั้นสำหรับพระองค์

แต่ไม่ควรมีความสับสนระหว่างเครื่องหมายแสดงสัญลักษณ์ ด้วยเหตุนี้ ตู้ศีลจึงต้องไม่วางบนพระแท่นใหญ่ ซึ่งได้อธิบายไปแล้วว่าพระแท่นเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญของพระคริสตเจ้า ดังนั้นจึงวางไว้ต่างหากและเห็นชัดโดยมีหรือไม่มีผ้าหรือไฟ องค์พระเยซูที่ปกติประทับในแผ่นศีลที่ได้รับการเก็บไว้ในตู้ศีล ต้องได้รับความเคารพ แต่ไม่ใช่ไว้บนพระแท่น ด้วยประการฉะนี้ เราจึงติดตั้งตู้ศีลที่ผนังของสถานที่ประกอบพิธี หรือติดอยู่บนพระแท่น ด้านข้างของวัดจะเหมาะสมกว่า เช่น วัดน้อยหลักของอาสนวิหารที่เปิดไปสู่ตรงกลางของทางเดิน