คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก CCC ข้อ 1849 บาปเป็นการทำผิดต่อเหตุผล ต่อความจริง ต่อมโนธรรมที่ถูกต้อง เป็นความบกพร่องความรักแท้จริงต่อพระเจ้าและต่อเพื่อนมนุษย์ สืบเนื่องมาจากความรักที่บิดเบือนต่อบางสิ่งบางอย่าง บาปเป็นบาดแผลของธรรมชาติของมนุษย์และทำร้ายความสามัคคีระหว่างมนุษย์ บาปจึงได้รับคำนิยามว่าเป็น “การกระทำ หรือคำพูด หรือความปรารถนาอะไรบางอย่างที่ผิดต่อกฎหมายนิรันดร”

ข้อ 1850 บาปเป็นการทำผิดต่อพระเจ้า “ข้าพเจ้าทำบาปผิดต่อพระองค์ ต่อพระองค์เพียงผู้เดียว ข้าพเจ้าทำสิ่งที่ทรงเห็นว่าชั่วร้าย” (สดด 51:4) บาปตั้งตัวขึ้นต่อสู้กับความรักของพระเจ้าต่อเราและทำให้ใจของเราหันเหไปจากพระองค์ นอกจากนั้น เช่นเดียวกับบาปแรก บาปเป็นการไม่เชื่อฟังพระเจ้า เป็นการกบฏต่อพระเจ้า เนื่องจากความต้องการที่จะ “เป็นเหมือนพระเจ้า” (ปฐก. 3:5) รู้และตัดสินความดีชั่วด้วยตนเอง ดังนี้ บาปจึงเป็น “ความรักตนเองจนดูหมิ่นพระเจ้า” เพราะความเย่อหยิ่งทะนงตนนี้ บาปจึงอยู่ตรงกันข้ามสุดขั้วกับความเชื่อฟังของพระเยซูเจ้าผู้ทรงนำความรอดพ้นมาให้เรา

ข้อ 1871 บาปเป็น “การกระทำ หรือคำพูด หรือความปรารถนาอะไรบางอย่างที่ผิดต่อกฎหมายนิรันดร” เป็นการทำผิดต่อพระเจ้า เป็นการตั้งตนขึ้นต่อสู้พระเจ้าโดยการไม่ยอมเชื่อฟังตรงกันข้ามกับการเชื่อฟังของพระคริสตเจ้า