พระคัมภีร์และศีลศักดิ์สิทธิ์

53.    เมื่อกล่าวถึงความสำคัญของพิธีกรรมเพื่อเข้าใจพระวาจา สมัชชาพระสังฆราชเน้นความสัมพันธ์ของพระคัมภีร์กับการประกอบพิธีศีลศักดิ์สิทธิ์ จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะพิจารณาความสัมพันธ์ของพระวาจากับศีลศักดิ์สิทธิ์ ทั้งในงานอภิบาลของพระศาสนจักรและในงานค้นคว้าทางเทววิทยา  ไม่ต้องสงสัยเลยว่า “วจนพิธีกรรมเป็นส่วนสำคัญของการประกอบพิธีกรรมศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆของพระศาสนจักร”  แต่ในทางปฏิบัติงานอภิบาล บรรดาสัตบุรุษมักจะไม่สู้ตระหนักถึงความสัมพันธ์ประการนี้ และไม่เข้าใจว่าการกระทำกิจการที่เป็นจารีตพิธีกับพระวาจานั้นมีเอกภาพเป็นหนึ่งเดียวกัน “เป็นหน้าที่ของพระสงฆ์และสังฆานุกร โดยเฉพาะเมื่อประกอบพิธีศีลศักดิ์สิทธิ์ ที่จะอธิบายให้สัตบุรุษเข้าใจว่า พระวาจาและศีลศักดิ์สิทธิ์ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันในศาสนบริการของพระศาสนจักร”  ความสัมพันธ์ระหว่างพระวาจาและพิธีภายนอกของศีลศักดิ์สิทธิ์ในพิธีกรรม เป็นการแสดงกิจการที่พระเจ้าทรงกระทำในประวัติศาสตร์ความรอดพ้นอาศัยลักษณะการแสดงท่าทางเป็นการอธิบายพระวาจา พระวาจาและกิจการของพระเจ้าไม่แตกต่างกันในประวัติศาสตร์ความรอดพ้น พระวาจาของพระองค์แสดงให้ปรากฏว่ามีชีวิตและบังเกิดผล (เทียบ ฮบ 4:12) ตามความหมายของคำ dabar ในภาษาฮีบรู. ในการประกอบพิธีกรรมก็เช่นเดียวกัน เราอยู่ต่อหน้าพระวาจาที่ทำให้ความหมายของคำนั้นเป็นจริง ในพิธีกรรม เมื่อแนะนำประชากรของพระเจ้าให้ค้นพบลักษณะการแสดงออกถึงความหมายของพระวาจาของพระเจ้าในพิธีกรรม เราก็ช่วยเขาให้พบการกระทำของพระองค์ในประวัติศาสตร์ความรอดพ้นและในชีวิตของแต่ละคนด้วย