God is Love...

ดูภาพขนาด A4

บทที่ 5 : การเดินทางไปสู่พระเจ้า
    การเป็นครูคำสอนนั้นมีสิ่งที่ทำให้รู้สึกอัศจรรย์ใจอยู่เสมอ สิ่งแรกคือการไม่ทำงานอย่างโดดเดี่ยว ท่านจะมี “เพื่อนร่วมเดินทาง” มากมาย กลุ่มแรกคือบรรดาผู้เรียนคำสอนนั่นเอง “ผู้ร่วมทาง” คือบุคคลที่เราจะแบ่งปันอาหารร่วมกัน ทั้งครูคำสอนอื่นและผู้เรียนคำสอนล้วนเป็นผู้ร่วมเดินทางของเราในการแสวงหาพระเจ้า เราทุกคนจึงกลายเป็นอาหารสำหรับกันและกันซึ่งช่วยหล่อเลี้ยงให้แต่ละคนมีพลังที่เข้มแข็ง นี่จึงเป็นประเด็นที่ทำให้เรารู้สึกชื่นชมยินดี   
    ชีวิตการเป็นครูคำสอนนั้นทำให้เราเป็นผู้จาริกแสวงบุญตัวจริง เป็นการจาริกสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่นี้ด้วยการเปลี่ยนแปลงตนเองอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ด้วยความคิดที่ว่าเราคือผู้บรรลุถึงเป้าหมายแล้ว งานของเราเป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการเดินทางสู่พระเจ้า ที่ซึ่งเราแต่ละคนเป็นดังอาหารสำหรับผู้อื่นในเส้นทางนี้    

การสอนคือพันธกิจ

    คำว่า “พันธกิจ” มีหลายคำจำกัดความ แต่ทุกคำล้วนมีลักษณะดังต่อไปนี้คือ “เป็นการทำบางสิ่งบางอย่างในที่สาธารณะเพื่อให้พระอาณาจักรของพระเจ้ามาถึงและเพื่อประโยชน์ของหมู่คณะ นี่คือพระพรที่มีเอกลักษณ์และโครงสร้างเฉพาะของตนเอง” การสอนคำสอนเป็นพันธกิจเพราะเป็นงานที่เข้าหลักเกณฑ์ต่อไปนี้

บทที่ 4 : ภาพลักษณ์ของตัวเรากับภาพลักษณ์ของพระเจ้า
    ภาพลักษณ์ของตัวเราเองกับภาพลักษณ์ที่เรามีถึงพระเจ้านั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดมาก ยิ่งเรามีภาพลักษณ์ของตนเองที่สมบูรณ์และชัดเจนมากเพียงไร ภาพลักษณ์ที่เรามีต่อพระเจ้าก็จะสมบูรณ์และชัดเจนมากขึ้นเพียงนั้นด้วย (เทียบ ยรม. 18:1-6) เราเชื่อว่ามนุษย์เจริญชีวิตโดยอาศัยภาพลักษณ์ที่มีต่อตนเอง ต่อโลกและต่อพระเจ้า
    “ภาพลักษณ์” ที่กล่าวมานี้บอกอะไรคุณบ้างไหมเกี่ยวกับสัมพันธภาพของคุณกับพระเจ้า? หรือกับผู้เรียนของคุณ? แน่นอนมันลึกซึ้งยิ่งกว่าความหมายเชิงปรัชญาหรือเชิงเทววิทยาเสียอีก ภาพลักษณ์สามารถทำให้เรามั่งคั่งขึ้นได้จากความรู้สึกที่ลึกๆ และจากความเชื่อมโยงภายในซึ่งแสดงออกมา

การเข้าร่วมในลีลาศฝ่ายจิต
    ภาพลักษณ์เป็นผลผลิตจากจินตนาการ ซึ่งได้มาจากประสบการณ์หลากหลายทั้งด้านสติปัญญาและอารมณ์ คือจากทั้ง “หัว” และ “หัวใจ” ชีวิตของเราจึงต้องการประสบการณ์ทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นด้านความรู้สึก สุนทรียะและการหยั่งรู้ จินตนาการทำให้เรารู้สึกสนุกกับชีวิต

บทที่ 3 : ปลูกฝังรากเหง้า ติดปีกให้บิน - เราสอนอะไร?
    ฉันกำลังทำสิ่งใดในการสอนคำสอน? โดยทั่วไปแล้ว งานคำสอนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เตรียมพร้อมให้เราแล้ว เช่น แผนการสอนที่กำหนดเนื้อหาของแต่ละชั้นเรียน คู่มือนักเรียน สื่อ-อุปกรณ์หลากหลายรูปแบบสำหรับใช้ในการสอน งานคำสอนที่เราทำก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนงานอภิบาลของโรงเรียนหรือของวัดอยู่แล้ว ฯลฯ
    ดังนั้น สำหรับเรา งานคำสอนจึงเป็นดังการสร้างรากฐานของสิ่งที่ผู้เรียนเคยรับรู้มา ให้ฐานรากนี้มีความลึกและกว้างสำหรับสิ่งที่เขาจะได้รับอีกในปีต่อๆ ไป ช่วยให้เขารู้และเข้าใจเนื้อหาคำสอนที่เรียนอย่างชัดเจนลึกซึ้งยิ่งขึ้น เห็นคุณค่ามากขึ้น ไม่ด้วยเพียงคำพูดเท่านั้นแต่ด้วยชีวิตของผู้เป็นศิษย์ เป็นประกาศก และมรณสักขีผู้ยืนยันความเชื่อ นี่คือพระพรที่ช่วยเราให้รู้จักเอกลักษณ์ในด้านจิตใจของตน ซึ่งก็คือ รู้จักรากเหง้าของเราเอง 

บทที่ 2 : ทำให้เขาอิ่มเอิบ - เราสอนเพื่ออะไร?
หากเรามองดูผู้คนในยุคนี้และยุคก่อนๆ ที่ผ่านมานั้นจะพบว่า ในบางช่วงคนเราก็แสวงหาการกินดีอยู่ดี ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของยุควัตถุนิยม แต่อีกบางช่วงก็จะสลับไปแสวงหาชีวิตที่เรียบง่ายหรือพอเพียงมากขึ้น แต่ไม่ว่าในแบบใดก็ตามล้วนแสดงให้เห็นว่ามนุษย์ย่อมแสวงหาบางสิ่งที่อยู่เหนือชีวิต ที่ลึกกว่าชีวิตตามธรรมชาติที่เป็นอยู่     

ครูคำสอนคือผู้เติมเต็มความหิวโหยทางจิตใจ
สิ่งหนึ่งที่ต้องเกิดขึ้นในกระบวนการสอนคำสอนก็คือ การสร้างประสบการณ์ซึ่งสามารถกระตุ้น หล่อเลี้ยงและท้าทายความเชื่อ ครูคำสอนสอนเพราะเขาเชื่อในพระเจ้า ไว้ใจในพระองค์และในงานสร้างของพระองค์ เขาไว้ใจในตนเอง ในผู้อื่นและในสิ่งสร้าง พระเจ้าทรงแสดงถึงความรักใจดีและความซื่อสัตย์ของพระองค์แก่เราผ่านทางพระเยซูคริสตเจ้า นี่แหละคือหัวใจและวิญญาณของศาสนาคริสต์

บทที่ 1 พระพรอันน่ามหัศจรรย์แห่งการสอน - ความปิติยินดีและความท้าทายของการสอน
    หลายครั้ง เราอาจเคยรู้สึกว่าการเตรียมตัวสำหรับสอนคำสอนนั้นเป็นงานประจำที่เรียกร้องเวลาและพลังงานค่อนข้างมาก ซึ่งบางทีก็ทำให้เรารู้สึกหมดเรี่ยวแรงได้ จนกระทั่งต้องภาวนาดั่งในบทสดุดีว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงเมตตาข้าพเจ้าด้วยเถิด ข้าพเจ้ากำลังจะสิ้นแรงอยู่แล้ว โปรดทรงบำบัดรักษาข้าพเจ้าด้วย” (สดด. 6:2) ขณะเดียวกันเราก็เห็นว่าเด็กๆ ของเราค่อยๆ เติบโตขึ้นและเราค่อยๆ ตระหนักว่าเรากำลังขับเคลื่อนพันธกิจที่น่ามหัศจรรย์ยิ่ง เพราะเรากำลังเสริมสร้างพระกายของพระคริสตเจ้า (เทียบ อฟ. 4:11)
    เราคือผู้ที่อุทิศตนด้วยความรักโดยมุ่งหวังที่จะช่วยให้ผู้เรียนคำสอนเติบโตด้านชีวิตฝ่ายจิตใจ ดังเช่นที่เราเองก็ต้องเติบโตด้วยเช่นกัน ผู้เรียนคำสอนนั้นจึงเป็นดัง “ต้นไม้ที่เติบโตอย่างดีในวัยเยาว์” (สดด. 144:12)

วันพระวาจาพระเจ้า (พระคัมภีร์)
    ปัจจุบัน เราคริสตชนคาทอลิกตื่นตัวรู้จัก...อ่านพระคัมภีร์มากขึ้น.. กล้าแบ่งปันพระวาจา..และมีพระคัมภีร์ในครอบครัวมากขึ้น... จริงไหมครับ
    ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2002  คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อพระคัมภีร์ได้จัดพิมพ์พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาใหม่  ครั้งแรก  และค.ศ. 2015  จัดพิมพ์ครั้งที่ 4 รวม 70,000 เล่ม
    เมษายน  ค.ศ. 2014  ได้จัดพิมพ์  พระคัมภีร์คาทอลิกฉบับสมบูรณ์  คือ ทั้งพันธสัญญาเดิม  และพันธสัญญาใหม่  จำนวน 16,000  เล่ม
    คณะกรรมการไบเบิลไดอารี่  (เกือบทั้ง 16 คน เป็นฆราวาส)  ได้จัดพิมพ์ไบเบิลไดอารี่  ภาษาไทย  ตั้งแต่ ค.ศ. 1990  จนถึงปีนี้ครบ  30 ปีแล้ว  ที่เรามีพระวาจาประจำวัน  ใช้ส่วนตัว
    เราจัด  วันพระคัมภีร์  หรือสัปดาห์พระคัมภีร์  และเงินบริจาคในวันอาทิตย์ที่สองของเดือนธันวาคม เพื่อส่งเสริมกิจการด้านพระวาจา

มีบางคนที่คิดว่า เรามีชีวิตตามแต่พระจะลิขิตให้เป็นไป
ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่
พระเจ้าทรงมีแผนการที่เกิดจากความรักสำหรับมนุษย์ทุกคน
เราต่างล้วนมีส่วนอยู่ในแผนการของพระองค์
แต่ทั้งนี้ย่อมขึ้นอยู่กับธรรมชาติความเป็นมนุษย์และการใช้เสรีภาพของเรา
“พระองค์ประทานอาหารแก่เขาทั้งหลายตามเวลา” (สดด 145:15)
พระเจ้าทรงรับใช้ทั้งคนดีและคนชั่ว
“พระองค์โปรดให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นเหนือคนดีและคนชั่ว โปรดให้ฝนตกเหนือคนชอบธรรมและคนอธรรม” (มธ 5:45)
ยิ่งกว่านั้นพระเจ้าทรงไถ่กู้มนุษยชาติด้วยการยอมรับสภาพที่ถูกชาวยิวและชาวโรมันปฏิเสธพระองค์ ทรงยอมรับกระทั่งความตายบนไม้กางเขน เราอาจเปรียบพระองค์ได้กับโยเซฟ ผู้ที่ถูกพวกพี่ๆขาย ถูกภรรยาของโบธิฟาร์ใส่ความให้ถูกจองจำ ต่อมาได้กลายเป็นผู้ช่วยชาวอียิปต์และพวกพี่ๆของตนให้รอดตาย

พระเยซูพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า
    การงทรงกลับคืนชีพของพระเยซูทำให้พวกศิษย์เข้าใจแจ่มแจ้งว่าพระเยซูทรงเป็นใคร เมื่อทรงมีชีวิตอยู่นั้น คำสอนและท่าทีอุปนิสัยของพระองค์ทำให้พวกเขารู้สึกได้ว่าพระองค์ทรงเป็นยิ่งกว่าบรรดาประกาศกทั่วไป พวกเขาเห็นได้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระบุตร ผู้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพระเจ้าอย่างที่ไม่มีใครเหมือน การเสด็จมาในโลกนี้ของพระองค์คือ “เวลากำหนดมาถึงแล้ว” เป็นการมาถึงของแผ่นดินของพระเจ้าอย่างแท้จริง ไม่อย่างนั้นพระองค์คงจะไม่ทรงสามารถสั่งสอนผู้คนให้เปลี่ยนท่าทีความคิดในเรื่องธรรมบัญญัติในพันธสัญญาเดิม (มาระโก 2:5) พวกศิษย์ได้รู้เห็นท่าทีและการกระทำของพระเยซูด้วยตาของตนเอง พวกเขาคงพอจะเข้าใจได้ว่าพระองค์เป็นใคร การกลับคืนชีพของพระองค์ทำให้พวกเขารู้ถึงความล้ำลึกถึงการมีตัวตนอยู่ในโลกของพระองค์ชัดเจนขึ้น พระเยซูทรงเป็นพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงกลับคืนชีพและประทับเบื้องขวาของพระบิดา พระเยซูทรงเป็นคนกลางนิรันดรที่เชื่อมโลกกับพระเจ้าให้ผูกพันกัน พระเยซูทรงเป็นผู้ทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าโดยทรงทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ก่อน พระเยซูทรงเป็นผู้ให้พระจิตของพระเจ้าแก่มนุษย์โดยทางลมหายใจของพระองค์เอง