ผลของบาป (ปฐมกาล 3:1-24)
    การ “เป็นเหมือนพระเจ้าคือรู้ดีรู้ชั่ว” ตรงนี้เองเป็นบาปที่เย้ายวนใจที่สุดของมนุษย์ บ่อยครั้งที่มนุษย์ตั้งตนเองเป็นพระเจ้า และคิดตัดสินใจเอาเองว่าอะไรดี อะไรชั่ว ผลของบาปที่เกิดขึ้นคือ ความกลัวและการซ่อนตัวจากพระเจ้า (ปฐก 3:10)

    การซ่อนตัวจากพระเจ้าหมายความว่าอย่างไร... เมื่อพระเจ้าทรงถามอาดัมถึงเหตุผลที่เขาทำบาป อาดัมแก้ผิดให้ตัวเองโดยอ้างว่าเอวาเป็นคนชวนให้เขาทำ เมื่อพระเจ้าทรงถามเอวา เอวาก็แก้ตัวซัดทอดต่อไปว่างูให้เขาทำ ทั้งอาดัมและเอวาไม่ยอมรับความผิดที่ตนเองเป็นผู้ก่อและการไม่ยอมรับผิด หรือไม่รับผิดชอบต่อบาปของตน นี่เองคือความหมายของการซ่อนตัวจากพระเจ้า
    บาปใหญ่อย่างหนึ่งของคนในยุคนี้คือ การ่วมมือทำชั่วในสังคมโดยไม่รู้ตัว ครั้งหนึ่งคุณแม่เทเรซาเคยถามว่า “อะไรคือสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความรัก” คำตอบไม่ใช่ความเกลียดชังแต่คือความไม่ใส่ใจไม่สนใจความทุกข์ทรมานของเพื่อนมนุษย์หรือความชั่วในสังคม เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นอุปสรรคของความรักที่มีสาเหตุมาจากการซ่อนตัวจากพระเจ้า เป็นการไม่ยอมรับผิดชอบต่อบาปที่ตนเองมีส่วนทำให้เกิดขึ้น
    อย่างไรก็ตาม เราต้องไม่ลืมว่าเมื่อมนุษย์ล้มลงในบาป พระเจ้าไม่ได้ทรงนิ่งเฉยหรือไม่ทรงใส่ใจ ทรงลงโทษอาดัมและเอวา แต่ขณะเดียวกัน “ทรงเอาหนังสัตว์มาทำเสื้อให้มนุษย์และภรรยาสวมปกปิดกาย” แม้ว่าจะต้องลงโทษมนุษย์เพราะความผิดบาปที่พวกเขาก่อขึ้น พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมหนทางแห่งการปกป้องคุ้มครองไว้ให้ด้วย เพื่อมนุษย์จะสามารถอดทนต่อความยากลำบากที่ต้องเผชิญได้