แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

CATECHETICAL CENTER OF BANGKOK ARCHDIOCESE

thzh-CNenfritjako

อย่าออกพระนามพระเจ้าโดยไม่สมเหตุ

    พระบัญญัติประการที่ 2 นี้ สั่งให้เราเคารพต่อพระนามของพระจ้าอย่างสูงสุด เพราะความหมายในพระคัมภีร์ “พระนาม” หรือ “ชื่อ” ที่แท้คือผู้นั้นเอง มีความสำคัญเท่ากับบุคคลนั้นเอง
  เบื้องหลังของการที่จะต้องเคารพต่อพระนามของพระเจ้านั้นมีมาตั้งแต่ครั้งโมเสสถูกเรียกจากพระเจ้า ณ ภูเขาซีนาย (อพย 3, 18) และเป็นความเชื่อที่ได้รับการปฏิบัติกันต่อๆ มาอย่างเคร่งครัด จนกระทั่งถือเป็นพระบัญญัติของพระเจ้าที่มีพระประสงค์เช่นนั้น
    เมื่อเป็นเช่นนี้ พระบัญญัติประการที่ 2 นี้จึงห้ามใช้พระนามของพระองค์ไปในทางที่ผิด หรือ ไม่มีเหตุผลเพียงพอ ซึ่งความผิดที่เราพอจะเห็นกันบ่อยๆ ก็คือ สาบานมิชอบ การกล่าวผรุสวาท และการบนบาน ซึ่งจะอธิบายเป็นข้อๆ ไป
การสาบาน
    คือ การอ้างเอาพระเจ้ามาเป็นพยานในความจริงที่พูดหรือสัญญา    ซึ่งสามารถทำได้ในวาระที่สำคัญ เช่น ในศาล ในการตอบคำถามก่อนแต่งงาน เป็นต้น    แต่จะเป็นเรื่องผิดทันที ถ้าหากเรื่องราวที่กระทำนั้นเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไม่มีความสำคัญอะไร เป็นเรื่องเบ็ดเตล็ด
    อีกประการหนึ่งที่ชัดเจน คือ การสาบานเท็จ หมายถึงการรู้อยู่ว่าเรื่องที่จะสาบานนั้นมันไม่จริง ก็ยังคงสาบานอยู่อีกหรือ สาบานในเรื่องชั่วช้าต่างๆ ซึ่งมิบังควรจะอ้างพระเจ้ามาเกี่ยวข้อง ถือเป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพของพระเป็นเจ้าด้วยความผิดดังนี้ถือเป็นการทนสาบานอีกด้วย
การบนบาน
    คือ การให้สัตย์ปฏิญาณกับพระเจ้าว่าจะกระทำการกุศลอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยผูกมัดตัวเองว่า ถ้าไม่ทำก็เป็นบาป
    ในเรื่องการบนบานนี้มีการกระทำกันบ่อยๆ เช่น การขอต่อพระเจ้าหรือแม่พระหรือนักบุญองค์ใดองค์หนึ่ง และถ้าได้ผลตามที่ขอ จะกระทำการกุศลอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ทำบุญให้ทาน  สวดสายประคำ ฯลฯ เมื่อเป็นผลตามที่ขอ จึงต้องกระทำตามที่บนบานไว้ ถ้าไม่ทำถือว่าผิด
    ดังนั้น จึงต้องระวังดีๆ ก่อนที่จะบนบานว่า จะกระทำสิ่งใด ต้องเป็นสิ่งที่กระทำได้จริงๆ มิฉะนั้นแล้วจะมีปัญหาในภายหลัง จึงมีคำแนะนำว่า ก่อนจะบนบาน ถ้ามีข้อสงสัยใดๆ ต้องถามพระสงฆ์เสียก่อน
    อย่างไรก็ตาม การบนบานเป็นสิ่งที่ทำได้ แต่ระวังว่าถ้าไม่ได้ตามที่บนบานอย่าต่อว่าพระเจ้า เพราะพระองค์ย่อมทรงทราบดีว่าอะไรเหมาะอะไรควร สำหรับชีวิตของเรา มีหลายคนพอไม่ได้ตามที่บนบานไว้ ก็โทษว่าพระไม่ช่วย วัดวาไม่มาทิ้งวัดทิ้งวาไปก็มี
    การกล่าวผรุสวาท    หมายถึง การกล่าวคำหยาบคายต่อพระเจ้า หรือ ต่อผู้ผู้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย เช่น แม่พระ และนักบุญต่างๆ ด้วย

ที่มา : หนังสือ หลักธรรมคำสอนคาทอลิก (คุณพ่อวุฒิเลิศ แห่ล้อม)